ای  نور خدا امام هادی

وی مکتب عشق را منادی

ای در کف تو لوای قرآن 

وی مجری آیه های قرآن

ای جانم میگند حیدر دلبر صفتره 

ای جانم میگند وصی مسلمین حیدره 

ای جانم میگند ذولفقار تو دسش هیبته 

ای جانم میگند حیدره یک تنه لشگره 

علی اکبر به قامت چون رسول الله

به صحبت چون نبی ، رحمت الله

به غیرت چون علی نقش جهان است

به رخسارش شبیه باشد به رسول الله

اشک آرام کند سینه ی طفلان مرا 

می خرد فاطمه این دیده ی گریان مرا 

مادرت گفته به جنت نروم تا که خدا 

اذن جنت بدهد جمع محبان مرا

شیعه نهراسد ز دمی محنت و سختی 

از بعد سقیفه ز همین عهد بد عهدی

آنها همه در حبس بلای دنیوی اند 

ما کلب سرای دولت حضرت مهدی

روزی که علی به کعبه آمد به وجود 

مخصوص علی خدا در از کعبه گشود

در زادسرای علی نه چون است و نه چند

در خانه حق زاده به جانش سوگند

آن کس که تو را شناخت،جان را چه کند

فرزند و عیال و خانمان را چه کند

دیوانه کنی ، هر دو جهانش بخشی

دیوانه ی تو ، هر دو جهان را چه کند

یا ابوالفضل تو که سرکرده کل شهدایی

هم علمدار حسین و پسر شیر خدایی

علامت ماند نگونسار آقا حسین

تنها ای علمدار وفادار تو اینک به کجایی؟

جز آن زمان که مشک به دندان گرفته بود

در عمر خویش خنده دندان نما نکرد

چون وا نشد گره ز دندان کمک گرفت

دندان هم این گره بسته وا نکرد

دیدم که به عرش بزم و سروری برپاست

همه جمع اند و شبی بی همتاست

ملائک همه یک صدا به هم می گفتند

امشب علی داماد و عروسش زهراست

گر دل شده حسینی و مشتاق کربلاست

این زلطف و کرامت حسن و لطف مجتباست

#دوشنبه های امام حسنی

ای ماه بنی هاشم خورشید لقا عباس

ای نور دل حیدر شمع شهدا عباس

از محنت و درد غم من رو به تو آوردم

دست من بی کس گیر از بهر خدا عباس

عباس من مرد وفا مرد جهاد است

عباس من باب الکرم باب النجات است

عباس من لب تشنه و دریاست مستشار

عباس من بی دست و عالم زیر دستش

گرچه من خارم میان این گلستان 

هم پدر هم مادرم باشد بقربان حسین

گرچه من بد کرده ام از روی شرمندم

رو سفیدم کرده ای هرچند که من بد کرده ام

شدم ز روز ازل سائل و گدای حسن

که مرده زنده کند چای روضه های حسن 

یقین کنید که روزی به چشم خواهم دید

پیاده میرویم اخر به کربلای حسن