امروز که آیینه جوابش سنگ است
در ذهن زمانه عاشقی هم ننگ است
هر کس که نداند تو خودت می دانی
آقا به خدا دلم برایت تنگ است

سوز دل سیـــاهم دیـگر اثــر ندارد
بس که گناه کردم اشکم ثمر ندارد
ای کاش قبل مردن یار از سفر بیاید
او عــزم انتقــام زهـــرا مگــر ندارد 

تو را از جان و دل باشم خریدار
بیا ای یوسف زهرا به بازار
بیا و انتقام مادر خویش
بگیر از دشمن بد اختر خویش
از آنهایی که حقش غصب کردند
عدو را جای حیدر نصب کردند

چرا شب غم ما را سحر نمی آید
چرا ز یوسف زهرا خبر نمی آید
عزیز فاطمه! یکدم بیا به محفل ما
مگر به مجلس مادر، پسر نمی آید

تا بوده از قدیم چنین بوده روزگار
ماه دوازدهم که رود می رسد بهار
اما حدیث منتظران حرف دیگریست
ماه دوازدهم که رسد، می رسد بهار

هر شيعه تو را صدا کند آقا جان 
بهر فرجت دعا کند آقا جان
يک روز تو خواهي آمد و وقت نماز 
عيسي به تو اقتدا کند آقا جان

لعنت به عدو که روح تقوا را کشت
ایمان و کمال و عشق و معنا را کشت
بازآ و بگیر انتقامی سخت و سنگین
از آنکه ز راه ظلم زهرا را کشت

قلم در اشک دیده می شود گاه
خود طاقت ، خمیده می شود گاه
دل پر درد ما صد جمکران است
دوبیتی ، یک قصیده می شود گاه

بینند همه هلال و من ابرویت
گیرند همه روزه و من گیسویت
در دوره ی این دوازده ماهه سال
یک ماه مبارک است، آن هم رویت

هر شيعه تو را صدا کند آقا جان 
بهر فرجت دعا کند آقا جان
يک روز تو خواهي آمد و وقت نماز 
عيسي به تو اقتدا کند آقا جان