عباسم ای سقای لب عطشان

دیدی عزیزان حسین در بر گرفتند جان

زیرا علمدار حسین بی دست و چشم گریان

مَشک پراز خالی زآب بگرفته با دندان

یک تار مویش بجهانی نفروشم

با نام عباس در خود میجوشم

گر ترس و سکوت بر ما حاکم شود

با لبیک یاعباس در جهان می خوروشم

روزی که دو دست عباس بریده شد

یعنی که سلام از میان برداشته شد

گرسلام نباشد اخوتی در کار نیست

لیک عباس بی دست اخوتش ثابت شد

بی تو برادر کربلا برپا نمی شد

بی تو کسی سقای عاشورا نمی شد

بی تو برادر در ره سرخ شهادت

عشق و وفا در راه حق معنا نمی شد

باید از عشق مثالت بکشند 

ماه را شکل جمالت بکشند 

لب خشکیده ی خود را بنما 

آبها بلکه خجالت بکشند 

جانم به فدای توای ماه بنی هاشم

قربان وفای توای ماه بنی هاشم

ای عبدمطیع حق،حق داده تورارونق

رحمت به صفای توای ماه بنی هاشم

چه پـــرسی از نمــاز عاشقانه

ركوعش چون سجودش محرمانه

تب و تــاب یكی الله اكبر

نگنجـــد در نمـاز پنجگـــانه

عباس من ،مردوفا مردجهاد است

عباس من ،باب الکرم باب المراد است

عباس من دریا و عالم تشنه ی اوست

عباس من فرمانروای عالمین است

خدا دریای احساس افریده

گلی خوشبوتر از یاس آفریده

برای شاه وسالار شهیدان

یلی با نام عباس آفریده

جمال حق ز سر تا پاست عباس

به یکتایی قسم یکتاست عباس

اگر چه زاد ام البنین است

ولیکن مادرش زهراست عباس