ذیقعده شد وبهار ایران آمد

در مشهد و قم دو گنج پنهان آمد

در روز بکم گریمه ال رسول

در یاز دهم شاه خراسان آمد

سرزمین قم غم از دل می‌برد

پاکی آن از همه دل می برد

هر که عزم شهر پاکی می کند

با وضو خود را به منزل می بر

زینب شاه خراسانی/ دختر ماه فروزانی

مظهر جود و سخا هستی/ جلوه ی نور خدا هستی

آمده ام که بگم بانو / زائر صحن توأم بانو

شافع روز جزایم باش / مانع جرم و خطایم باش

ما ریزه خوار سفره احسان سرمدیم

از امت رسول و محبان حیدریم

مدح و ثنای آل محمد شعار ماست

دلبستگان دختر موسی بن جعفریم

من عاصی گناه آلوده

ننشستم به دری بیهوده

چون که این در،در حاجات بود

صاحبش عمه سادات بود

یا فاطمه ای من به حریمت پابوس

ای خواهر با فضیلت خسرو طوس

ماییم پناهنده به باب کرمت 

حاشا که نمایی زعطایت مایوس

جهان را ماتم عظماست امشب     عزای دختر موساست امشب      نه تنها شهر قم ماتم گرفته      زمین و آسمان را غم گرفته  

روئی که به خاک درگهت نیست سیاه

نایی که نوایت نشد خستهٔ آه

بر دار شود سری که بر پای تونیست

یا فاطمه اشفعی لنا عندالله

اندر صدف قم گهری بی همتا است

این در یتیم نورچشمان رضاست

می خواست گلی بچیند ازباغ وصال

هیهات که وعدهٔ وصالش فرداست

یا رب چه قشنگ است و چه زیبا حرم قم

چون جـنت اعلا، حـرم محتـرم قم

بانوی جنان، اخت رضا، دختر موسی

دردانه زهـــرا و ملائـــک خدم قم