هرگز مرا بنده نواز شما نزد

بر سینه ندارد و گرفتار دست رد

بین نماز؛ حین رکوع آمدم که تا

انگشترت نصیب من مستحق شود

وای اگر لشگری به صف بشود

غرق در شور و شعف بشود

جان سالم به در نخواهد برد

هر کسی با علی طرف بشود

همان که خلق نموده تو را برای خودش

غزل سروده بدین وصف در رسای خودش

چه شاهکار عجیبی ؛ چه آفریده مگر

که بوسه می زند او خود به دست های خودش

به یاد عمر تو دل هیجده ترک برداشت

نگاه هر ترکی شد کبود و لک برداشت

تو انتخاب کن افطار را نمک یا شیر

علی به خاطر زخم دلش نمک برداشت

نگاه دست و دل خاکی ام تیمم را

به یاد درد تو از کوچه ی فدک برداشت

هر دل که شکست ره به جایی دارد

هر اهل دلی قبله نمایی دارد

با آنکه بود قبله ما کعبه ولی

ایوان نجف عجب صفایی دارد

جهان مثل علی مولا ندارد

علیِّ عالی اعلا ندارد

خدا گفتن به او کفر است اما

خدا می داند او همتا ندارد

آن نقطه که زیر باء بسم الله است

آن راهنمای کل خلق الله است

گنجیده در آن نقطه تمام قرآن

آن خال لب علی ولی الله است

دعا بدون علی قابل اجابت نیست

که مهر اصل اجابت به هر دعاست علی

بزن تو دست توسل به دامن مولا

که در جامعه را بهترین دواست علی

برای وصف تو لالند منطق و ادراک

دلیل خلقت افلاک و خواجه ی لولاک

نـــوای اشهــــد ان علــــی ولـی الله

نموده یکصد و ده بار در دلم پژواک
 

جن و انس و کل خلایق ، گویند یا علی مدد

کوه و دشت و دریا جملگی، گویندیا علی مدد

ای مدد رســان آفرینش ، ای سـاقی کوثر

بهـر یـاری دیـن ، خداهم گوید یاعلی مدد