هـرگز فــریب حــیلۀ مردم نمیخورم

من در بهشت عشق تو گندم نمیخورم

دانشجوی جنونم و استاد من عــلیست

من پای بحث عشق عــلی جُم نمیخورم

شب ، هست ز گیسوی علی میگیرد
خورشیــد رخ از روی علی میگیرد
از بس که زدم سنگ علی بر سینه
سنــگ لحـــدم بـــوی علی میگیرد

دلا باید به هردم یا علی گفت

نه هر دم بل دمادم یا علی گفت

دمی که روح در آدم دمیدند

زجا برخاست ادم یا علی گفت

ای اهل تسنن من دلی پر دارم

مـن ربـــط به چــادر دارم

وحــدت به کنار ولی من

از دشمن علی تنفر دارم

مولای ما نمونه دیگر نداشته است
اعجاز خلقت است برابر نداشته است
وقــت طــواف دور حــرم فکـر میکنم
این خانه بی دلیل ترک برنداشته است

صد  قافله  از  پوریا  ، محو  مرام  مرتضاست

یک آسمان سیمرغ و زاغ ، بالای بام مرتضاست

رستم که خود افسانه ایران و توران گشته است

خدمت  گزار  مرکب  تحت  لگام  مرتضاست