رسوای جهانم ز غمت... دستم گیر...

از لطف و صفا و کرمت ... دستم گیر...

یا ضامن آهو نه کم از آهویم...

دل لک زده بهر حرمت... دستم گیر...

دلم عاشق شده خروار بلا می خواهد...

بین خوبان دو عالم که تو را می خواهد...

بی خبر نیستی از حال دل کفتریم...

دل وامانده ام ایوان طلا می خواهد...

قدم قدم تا به حرم می روم 

 بهر  رضا بهر کرم می روم

دلم دلم را به تو من بسته ام

هرگزنگویم به تو که خسته ام

مجبور شدم به هرکسی رو بزنم

در محضر هر غریبه زانو بزنم

تحقیر شدم چونکه فراموشم شد

یکسر به شما،ضامن آهو بزنم!

یا رضا آمدی و آمدنت پر برکات 

آدمی راضیه شد از نفست، روحِ صفات 

آدم و آینه و دوست  تورا میخواهند 

بر رضا جان من و عطر حضورش صلوات 

غریب است و غمش مفهوم دارد

نشان از مادری مظلوم دارد

رضا عطر حضورش در خراسان

صفای چهارده معصوم دارد

شنیدستم  به وقت دادن جان 

امام هشتمین شاه خراسان

دم مردن به هر جانب نظر داشت

امید دیدن روی پسر داشت 

مولای من کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد 

بدون واسطه دم از احد نخواهد زد

مولای من گدای کوی رضا شو که این امان رئوف 

دست رد به سینه احدی نخواهد زد

دردمندم یا رضا دوا ز تو می خواهم 

بیمارم یا رضا شفا ز تو می خواهم 

دل تنگم گره زدم به پنجره فولادت 

بی پناهم یا رضا پناه ز تو می خواهم 

ماه ذی القعده خراسان را جهانی کرده است

آسمان مشهدی ها را مهانی کرده اسک

باغ و بستان امامان را به شهر خامنه

از میان اهل بیت او باغبانی کرده است