خوش آمدی رضا جان جانم فدا نمایم
تبریک من پذری باشد همین دوایم
از جان تو را بخوانم خوشبو شود دهانم
لطفی نما رضا جان تا من به کعبه آیم

گر کمی از پیاله ات جرعه به نام ماکنی

ترک جهان ودل به قصد جام میکنم

تا که بپرسی از دلم نام غریب آشنا

نام رضای فاطمه عطر کلام میکنم

شمع جمع شاپرکهایی رضا

ای کلید ساده مشکل گشا

آن گل زیبا گل خوشبو تویی

ای رضا جان، ضامن آهو تویی

با نگاهت چون کبوتر کن، مرا

تا بگیرم اوج، خوشحال و رها

لحظه‌ های شادی دلهـــای ما آغاز شد

باز ذکرِ حمد حقِ با سینه‌ها دمساز شد

امشـب از یمن قدومت یا امام رضا

غنچه‌‌ای از گلشن آل محمد باز شد

دل در حرمش دارد عجب حال غریبی
برده است زدل خال لبش هر چه شکیبی
نوشی چو زلعل لب او قطره ای از عشق
یابی به دل عاشق خود حال عجیبی . . .

عاقبت از زهر مأمون، پاره شد قلب رضا

در میان حجرۀ در بسته، می‌زد دست و پا

گه، جوادش را، گهی معصومه، را می‌زد صدا

داغ او تا صبح محشر، بر دل سوزان ماست

بر در دوست به امید پناه آمده ایم

همره خیل غم و حسرت و آه آمده ایم

چو ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان

لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ایم

زخاک توس می جهد, ستارگان به آسمان

شمس همیشه در طلوع, مهر کران خاوران

سجده گه اهل فلک, بوسگه حور و ملک

بارگه قدس رضا, منشا فیض عرشیان

این زمزمه در عرش برین است امشب

پیدایش نور شمس دین است امشب

مژده به حضرات محمد و علی و زهرا

میـلاد امــام هشتمیـن است امشب

تو را با نــام آهو می شناسند

رضای حضرت هو می شناسند

تمـــام رئیــت مُــلک عظیمت

بنام شاه خوشرو می شناسند