حالا كه نيـــامدم دَمــت را بفرست

من نيستم آن جا كرمت را بفرست

گفتم كه مريضم و دوا مي خواهم

پس گرد و غبار حرمت را بفرست

بهترین نقطه دنیا حرم سلطان است 

پاکتر از دل دریا حرم سلطان است.

بی پناهی؟اگراز غصه به خود میپیچی

التیام همه غمها حرم سلطان است

با هر طلوع، بوسه خورشید میرسد به تو

ای مشرقی ترین امــام جغـــرافیـای دین

هر روز هدیه ام سلامی به سمت توست

ای مرتضــــای رضــــای اولیـــای دین

دوباره دل ز کمند گناه می گیرم 

در آسمان خراسان پناه می گیرم

نگاه لطف شما بر همه نمایان است

که سهم خود را ازین نگاه می گیرم

باز در عــرش خــدا ولـوله برپا شده 

دري از عرش به سمت دل ما واشده 

ازدحـــام اسـت درِ بيت امـــام هفتم 

جن وانس وملك آنجاست چه غوغا شده 

آمدم کنــج این حــرم تا که

یک گدا یا که خاک پا بشوم

بعد گردش به دور مرقد تو 

عـــازم کــوی کــربلا بشوم

انعکاس شور و امید شعف باب الجواد

زائر تو ایستاده جان به کف باب الجواد

این بلا تکلیفی اش ارثیه کرب و بلاست

یک طرف باب الرضا, یک طرف باب الجواد

آهــو برو کناری و جــای مرا بده

ته مانده ی غذای سرای مرا بده

سهمیه ی امـام رضــای مرا بده

مشهد، بیا و کرب و بلای مرا بده

دلم جز به مهر تو سامان ندارد

دمی زندگی بی تو امکان ندارد

نباشد فقیر آنکه بی مال و پوله

فقیر آن که مثل تو سلطان ندارد

تا که بر گنبد تو دیده ام از دور افتاد

ناگهان بر دل آلوده ی من شور افتاد

اولین بـار که دیدم حــرمت را گفتم

ای سلیمان به سرایت گذر مور افتاد