هر چنـد که نـــوبرانه ها در شهــر است

جز نان و رطب ،با همه دندان قـهر است

تلـــــــخ است تعـــــــارف طعام حــکّام

این قوم انار ساوه شان هم زهـــر است

می‌گریم آنقدر که کمی وا شود دلم

در بین زائران شما جا شود دلم 

بر بال کفتری دل خود را نوشته‌ام

باید کدام صحن تو انشا شود دلم؟

اینکه گفتی غریب ، یعنی چه؟
از وطن بی‌نصیب یعنی چه؟
دل ما خانه امام رضاست
«یا امام غریب» یعنی چه؟
تا ابد ما کبوتر حرمیم
قُمری و عندلیب یعنی چه؟
دیدم عیسی دخیل می‌بندد
عیسوی! آن صلیب یعنی چه؟
تا رضا هست ای خدا اصلاً
ذکر أمّن یجیب یعنی چه؟
کربلا هم به‌جای خود امّا
بی ‌رضا بوی سیب یعنی چه؟

ما شیعه توایم و بر این ادعا خوشیم

در روضه ها به گریه برای شما خوشیم

گاهی به مشهدیم و زمانی به کربلا

یکدم به یا حسین و دمی با رضا خوشیم

ما خسته و دلشکسته ایم و مضطر

چشم همه نوکرانتان بر این در

هرچند بهشت را ضمانت کردید

یک گوشه صحن قدس ما را خوشتر

آقاے مڹ بہ حلقہ هاے ضریحٺ دلم گره خورده...

گره گشاے مڹ، ایڹ بار

ایڹ گره مگشاے...

"ﺍَﻟﺴَّﻼ‌ﻡ ﻋَﻠَﯿْڪ ﯾﺎ ﻋَﻠے ﺍﺑْڹ ﻣﻮﺳَے ﺍﻟْﺮﺿﺎ(؏)"

در آڹ نفس ڪہ بمیرم در آرزوے ٺو باشم

بداڹ امید دهم جاڹ ڪہ خاڪ ڪوے ٺو باشم

"ﺍَﻟﺴَّﻼ‌ﻡ ﻋَﻠَﯿْڪ ﯾﺎ ﻋَﻠے ﺍﺑْڹ ﻣﻮﺳَے ﺍﻟْﺮﺿﺎ(؏)"

شوقم بہ خاڪبوسے صحنٺ

عَلَے الدّوام

سُڪنے گزیدنم سر زلف ٺو مسٺدام

"ﺍَﻟﺴَّﻼ‌ﻡ ﻋَﻠَﯿْڪ ﯾﺎ ﻋَﻠے ﺍﺑْڹ ﻣﻮﺳَے ﺍﻟْﺮﺿﺎ(؏)"

یاامام رضا

ﯾﮏ ﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﻗﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ

ﻓﻄﺮﺱ ﻧﺎﻣﻪﺑﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ

ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯿﻞ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻩﺍﯾﻢ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭ

ﻧﯿّﺖ ﺍﺯ ﻣﺎ، ﻗﺼﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ، ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ

یا رضا جان کن مدد بر خوانِ تو مهمان منم

در شبِ میلادِ تو دلْ‌ تشنه‌ی درمان منم

دست من از عیدی لطف و شفاعت خالی است

پادشاهی من گدایم، دست بر دامان منم