فاطمه امشب به سامرّا عزا برپا کند

دیده را یاد امام عسکری دریا کند

ای خوش آن چشمی که امشب با امام عصر خود

خون دل جاری به رخ در مرگ آن مولا کند

مثل اجدات شدی مسموم از زهر جفا

شد عزادار تو زهرا و علی و مصطفی

شهر سر من را در ماتمت شد کربلا

مهدیت پوشیده بر تن جامه ی نیلوفری

امـام عسکـری گردیده مسموم

به شهر سامره جان داده مظلوم

به عالم شرح مظلومیت او

زعمر کوتهش گردیده معلوم

ببار ای اشک امشب درعـزایش

که رفت از این جهان با قلب مغموم

عسکری مسموم شد از زهر بیداد و ستم

کز غمش سوزد دل اهل ولا یا بن الحسن

در عزای عسکری آید زنای اهل دل

صد فغان همراه با شور ونوا یابن الحسن

داغ امام عسکری دلها شکسته

درماتم بابای خود مهدی نشسته

گرد مصیبت چهره ی عالم گرفته

زهرا ز داغ لاله اش ماتم گرفته

زهرا زند به سینه، دنبال آن جنازه

بعد از مه صفر شد، داغش دوباره تازه

هشتم ربیع الاول سالروز شهادت پدر امام زمان عجل الله فرجه

عسکری از دار فانی دیده بسته

گرد ماتم بر رخ مهدی نشسته

گشته سامرا دوباره وادی غم

بر پدر، صاحب زمان بگرفته ماتم

امشب که زمین و آسمان می گرید

از ماتم عسکری جهان می گرید

جا دارد اگر شیعه خون گریه کند

چون مهدی صاحب الزمان می گرید

هشدار که ماتم عظیم است امروز

دلها همه با غصه ندیم است امروز

بر صاحب عصر تسلیت باید داد

کان درّ گرانمایه یتیم است امروز

شد عزای باب مظلومت بیا یابن الحسن

جان به قربان تو ای صاحب عزا یابن الحسن

عسگری مسموم شد از زهر بیداد و ستم

کز غمش سوزد دل اهل ولا یا بن الحسن