اى نخل ریاض علوى برگ و برت سوخت

از آتش بیداد ز پا تا به سرت سوخت

اى یازدهمین اختر پـر نـور ولایت

خورشید زهجر رخ همچون قمرت سوخت

هر کس که رفت دیدن صحن و سرای تو

آتش گرفت سوخت وجودش برای تو

گنبد شکسته بود و ضریحی نمانده بود

افتاده بود پرچم و گلدسته های تو

رخت سیاه داغ پدر کرده ای تنت ؟

قربان ریشه های نخ شال گردنت

آماده می کنی کفن و تربت و لحد

مرد سیاه پوش، خدا صبرتان دهد

قبر مطهر تو اگر چه خراب شد

یا بر حریم تو ستم بی حساب شد

و آن دلربا ضریح نهان در تراب شد

هرچند قلب شیعه از این غم کباب شد

ویرانه ی مزار تـــو مسجــود آسمان

قبر تو کعبۀ دل و صحنت مطاف جان

زوار هر شب حرمت صاحب الزمان

کوری چشم دشمـــنت ای قبلۀ جهان

انوار ده امـــام درخشــد ز روی تو

یادآور رســــول خـــدا خلق و خوی

زیباترین دعــــای ملک گفتـــگوی تو

مسجود جن و انس بود خاک کوی تو

معصـــوم سیـــزده ولی الله ذوالمنن

ابن الرضـــای سومی و دومین حسن

گل ریزد از بهشت به خاکت چمن چمن

شرمنده در ثنای تو از کوچکی سخن

رضوان بدان جلال و شرف سائل درت

خورشید سجده برده به صحن مطهرت

روح رضاست در نفس روح پرورت

نامت حسن نه بلکه حسن پای تا سرت

ای مسجد الحرام، حرم سامرای تو

بیت الولای دل، حـرم با صفای تو

قـــرآن یگـــانه دفتر مدح و ثنای تو

روح ملک کبوتر صحن و سرای تو

می وزد طرفه نسیمی که دم روحانیست   

همه جا جلوه یار و همه جا نورانیست 

شب وجد و شب شادی شب مدحت خوانیست   

هشتمین روز همایون ربیع الثانی است