جلوه گل عندلیبان را غزلخوان می کند

نام مهدی صد هزاران درد درمان می کند

مدعی گوید که با یک گل نمی آید بهار

من گلی دارم که دنیا را گلستان می کند

شب میلاد گل ،میلاد نور است

زمین دف می زند غرق سرور است

حجاب ابر را رد کن که امروز

گل خور شید در حال ظهور است

مژده ای اهل ولا نیمه ی شعبان آمد

بوی عطر ختن و نرگس و ریحان آمد

نرگس آورد به دنیا پسری فرخ روی

که ز یمن قدمش دیده به حیران آمد

 میزنم سبزه گره سبز شود دست دعا

وانکه رفتست ز دستم به دعا برگردد

غیبت یار سفر کرده بلایی ست عظیم

عـــاشقان، ســبزه ببندیــد بلا برگردد
 

میزنم سبــزه گره تا گره ای وا گردد

سالمان سال ظهور گل زهرا گردد

میزنم ســـبزه گــره نیتم اینست خدا

یوسف گمشده ارض و سما برگردد
 

دوباره نم نم دلچسب باران

واج عاشقی بر حسب باران

همین آدینه، با صدها سبد گل

بهاری می رسد بر اسب باران

تا نگردد دوره غیبت تمام

قلب آل الله نگیرد التیام

بارالها جان ما آمد به لب

کی کند مولای ما مهدی قیام 

هر چند که خسته ایم از این حال نیا!
شـــرمنده ! اگر ندارد اشکــــال نیا!
ما خط تمام نامه هامان کـوفی است
آقـــای گلــم زبــــان مـــن لال نیا!

هر چند که بیمار تو هستیم همه
دیوانه ی دیدار تو هستیم همه
بین خودمان بماند آقا عمری است
انگار طلب کار تو هستیم همه

هر روز به ما اگر که سر هم بزنی
بر ریشه ی خواب ما تبر هم بزنی
آقا تو که خوب می شناسی ما را
زنگ در خانه را اگر هم بزنی...