به قربان افطار و خرما و نجوای تو

سحرهای پر گریه و سوزش و آه تو

کجا می نشینی اذان ها ، فدایت شوم

به قربان آن سفره ی سرد و تنهای تو

من عاجزم بیا و کمک کن به بینوا

این ماه را برای من امضا کن ای خدا

در ماه پر شکوه کریمانه خودت

من را ببخش بعد ببر سمت کربلا

باخواهش نفسانی خودیکـــــسره لج کن

بادیده ترذکرتوســــــــــــــــــل به حجج کن

خواهی که دراین ماه شودحق زتوراضی

باهرنـــفس روزه دعـــــــا بــــهرفــــرج کــن

رمزها در رمضان است، خدا می داند

برتر از فهم و گمان است، خدا می داند

موسم بندگی چشم و زبان و گوش است

نه همین صوم دهان است خدا می داند

بار عام و، همه مهمان خداوند کریم

ماه آزادی جان است، خدا می داند . . .

با روي سياه آمدم ميبخشي؟

با ناله و آه آمدم ميبخشي؟

گفتي رمضان است تو را ميبخشم

من اول ماه آمدم ميبخشي ؟

یا اله الخلق یا رب الفلق

ای خدای انجم و شمس و شفق

از تو می خواهم در این ماه شریف

چشم پوشیدن ز جرم ما سبق

رمضان شهر عشق و عرفان است

رمضان بحر فیض و احسان است

رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن

گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است . . .

رمضــان چــشمــه عـطــای خـــدا

ماه عفو و گذشت و غفــران است

رمــضــان رهــنـــمــا و راه گــشــا

بهــر گــم گـشتگان حـیــران است

حکمت روزه داشتـن بگـذار

باز هم گفته و شنیده شود

صبرت آمــوزد و تسلط نفـس

و ز تو شیطان تو رمیده شود

دلا در روزه مهمان خدایی

طعــــام آسمـانی را سرایی

درین مه چون در دوزخ ببندی

هزاران در ز جنّت‏ برگشایی