رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا

مستعد سفـــر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیـمی بوزید

که سراپای پر از عطر و صفا کرد مرا

آمد گه آمرزش و شهرُ الله عظمی

توفیق خدایا، تو ز ما سلبم فرما

شد باز در رحمت خالق بهروی خلق

چون ماه مبارک ز افق گشت هویدا

آمد رمضــــــــان و التــــــــهابــــــــی ست به لــــــــب

هر لحظـه مــــــــرا حسرت آبــــــــی ست به لــــــــب

با شــــــــوق لــــــــب تــــــــو “ربنــــــــا” می خوانـــم

هر بوسـه به پــای تـــــو دعای مستجابی ست به لــب

از راه رسید قافله ناب زمان

قرآن و دعا و ناله هنگام اذان

نجوای شبانه و سحر های سپید

صد مژده که مومنین آمد رمضان

صد خنده بیارید و هزاران لبخند

صد شور بگیرید و بشاراتی چند

چون ماه خدا شده برای همگان

شیطان پر از فریب گشته در بند

فریاد بزن در دل خود یاد خدا را

یک بار دگر زمزمه کن نام خدا را

هرگاه نگاهت به افق ها نظری داشت

در بال سحر نیک ببین ماه خدا را

گر که در این رمضان یار شدی،یادم کن

با خدا محرم اسرار شدی،یادم کن

در سحر ذکر نما در دل خود نام مرا

به دعا لحظه افطار شدی،یادم کن

رجــب یعنی اشک تــوبه در قنــوت

خوانـدنش با نــــام غفـــار الذنــوب

شعبـــان یعنی چشمها هم در رکـوع

شرمگیــن از نـــام ستـــار العیــوب

رمضان یعنی سر سجود و دل سجود

ذکــــر یارب یارب از عمـــق وجــود