مُحمّد را نكو همسر خدیجه

عزیز قلب پیغمبر خدیجه‏

یقین باشد، پس از زهرا و زینب

بود از هر زنى برتر، خدیجه‏

پناه امتى بود و نبى را

به روز بى كسى، یاور، خدیجه‏

موسم وصل دل و دلبر مبارک

شادی  ِ دلهای غمپرور مبارک

جشن دامادی پیغمبر مبارک

همسر حق الیقین گشته خدیجه

مادر اسلام و دین گشته خدیجه

دیگر ام المؤمنین گشته خدیجه

میرسد بر مشامم/عطر یاس تبارک

جشن پیوند احمد/با خدیجه مبارک

موسم شادی تو/یا محمد مبارک

جشن دامادی تو/یا محمد مبارک

بزمی که حق آراسته الحق تماشایی بود 

جبریل مامورست و فکر مجلس آرایی بود

میکائیل از عرش آمده گرم پذیرایی بود 

چشم کواکب خیره گر از چرخ مینایی بود

خرم انروز که مشتاقی به یاری برسد

آرزومند نگاری به نگاری برسد

لذت وصل ندانست مگر انکس

که پس از دوری بسیار به یاری برسد

شعف و شادی ات مبارک

دامادی ات مبارک

عالم ز خوشحالی تو غرق سرور است

روبند روی زوجه ات از جنس نور است

اَنیس و یاورت شده

خدیجه همسرت شده

خدا پیداست در آیینه ی چشمان دلبندش

زنی که نیست جز احمد کسی درحد پیوندش

به آن بالانشینی باید ام المومنین گویی

که جز زهرا نباشد در دوعالم مثل و مانندش