ای ششم پیشوای اهل ولا

خلق را رهبری به دین هدی

پای تا سر خدا نمایی تو

هم ز سر تا بپای صدق و صفا

دست بسته دل شب هستی ما را بردند

پســر فـــاطمه را بار دگر آزردند

خانه ی فاطمه را بار دگر سوزاندند

بی عمــامه پسر شیر خدا را بردند

وقتی کسی زمین بخورد درد می کشد

هر کس نفس زنان بدوَد درد می کشد

او هم شبیه مــادر ســادات فـــاطمه

از ضربه های دست و لگد درد می کشد

شعله ها پشت در خانه ی حق برپا شد

زنده یکبار دگر داغ غم زهرا شد

گویی آتش زدن خانه در اینجا رسم است

خانه هایی که در آن نام علی احیا شد

گلزار بقیع مدفنی را کم داشت

در هجر امام شیعیان ماتم داشت

می ر یخت ز تابوت امام صادق

خاکی که مدینه بر سر عالم داشت

 طنين هق هق باد و فغان كوچه ي سرد

صداي خنده ي نحس سواره اي  ولگرد

دوباره روضه ي تلخ طناب و دست امام

زمانه مثل علي با شما چه بد تا كرد!؟

كشيد بند طناب و شما زمين خوردي

شبيه مادرتان بي هوا زمين خوردي

تمــام آينه ها ناگهــان ترك خـوردند

مگر چقدر شما با صدا زمين خوردي؟!

پیر بزرگ طایفه بود و کریم بود

در اعتلای نهضت جدش سهیم بود

مسند نشین کرسی تدریس علم ها

شایسته ی صفات حکیم وعلیم بود

بر امام منتظـــر بادا مبارک این ولادت

تهنیت بر شیعیان حضرتش از این ولادت

رسید شـــادى شیعیان به عـــرش اعلى

چونکـــه شد نور رخ صادق هـــویدا

جهان سرسبز و خرم گشت از میلاد صادق

منــور قلــب عــالم گشت از میلاد صادق

بده ساقى مى باقى که غرق عشرت و شادى

دل اولاد آدم گشـــت از میلاد امام صادق