بر جمال این دو یاس بى قرینه بنگرید

گاه سوى مکه گه سوى مدینه بنگرید

محور اسلام و قرآن در ثبات از این دو مَه

مکتب توحید باشد در حیات از این دو مه

روشن آفاق تمام کائنات از این دو مه

منجلى اوصاف بى پایان ذات از این دو مه

سلام و صلوات انبیا به جلوۀ جمال تو

همه عالم متوسل به تو و به ذات تو

تو اولین نور سرمدی تو احمدی تو محمدی

خواجۀ عالم ای رسول اکرم خوش آمدی

در عرصۀ بیدادگری، دادگر آمد

تکبیر بگویید که هجران به سر آمد

تهلیل برآرید که پیغامبر آمد

پیغامبر از بهر نجات بشر آمد

در تمـام وجــود نور حق سرزده

خاتـم‌المـــرسلین در جهـــان آمـده

ای نثار ماه رویت سورۀ نور و تبارک

یا محمّد یا محمّد عید میلادت مبارک

پیشتر از بامداد هفده ماه ربیع الاول

آفتابی در زمین از آسمان دل برگرفت

ذره‌ای از مهر رویش را چو بر آن بذل کرد

جلوه‌ای کرد و جهان را خسروِ خاور گرفت

دو نهال بارور در باغ دین روئیده شد

یاسهاى آسمانى در زمین روئیده شد

نخل حق در سرزمین مشرکین روئیده شد

لاله در باغ دل اهل یقین روئیده شد

ز یمن مقدم رسول خاتم

معطر آمده محیط عالم

مولد صادق آل محمد

مقارن گشت با میلاد احمد

ای بحـر تجـلا ! گهـرت باد مبارک

ای طور نبوت! شجرت باد مبارک

ای مکه! نسیم سحرت باد مبارک

ای آمنه! قرص قمرت باد مبارک

از مکـه فــروغ ایزدی پیدا شد

سرچشمه فیض سرمدی پیدا شد

در هفدهــم ربیع از دخت وهب

 نو دسته گل محمدی پیدا شد

عید زیباى برائت از عدو دارد ربیع 

عید میلاد دو دلدار نکو دارد ربیع

موسم سرمستى دلهاى شیدا آمده 

مصطفى با حضرت صادق به دنیا آمده