شجر نور نوبر آورده

بحر توحید گوهر آورده

نجمه خورشید عالم افروزی

بهر موسی بن جعفر آورده

ای ماه مکن جلوه گری عباس است

دنیا مَثَلِ خاتم و او الماس است

در غیرت و در وفا و در فضل و ادب

عباس مثال کفه و مقیاس است

از بند و نخ قنداق فطرس به شفا رسید

از بخشش و وز جودت حر بین به کجا رسید

دنیا ز خودش باشد عقبا ز خودش باشد

از نوکریه این در هرکس به شما رسید

مهر تو را به الم امکان نمیدهم

این گنج پربهاست من ارزان نمیدهم  

گر انتخاب جنت و کویت به من دهند

کوی تورا به جنت و رضوان نمیدهم 

جان میدهم به شوق وصال تو یاحسین

تا بر سرم قدم ننهی جان نمی دهم

شور عشق تو مرا به سجده در آورده

بهر تعظیم ات خدا ملائکه آورده

هر که را دیدم در أین راه امیدی دارد

نوکرت در وقت مرگش به تو رو آورده

فضا را بار دیگر غم گرفته 

ز گریه هر دو دیده نم گرفته 

ز داغ صادق آل پیمبر 

قلوب شیعیان ماتم گرفته

ای نخل بلند بردباری زهرا

ای اشک غمت ز دیده جاری زهرا

فردا که کارها به دست تو بُوَد

ما را به کسی وانگذاری زهرا!!

یا علی رفتم بقیع اما چه سود

هرچه گشتم فاطمه آنجا نبود

یاعلی قبر پرستویت کجاست

آن گل صد برگ خوشبویت کجاست

دلم بغیر تو الفت به کس نمی گیرد حسین جان

چو بلبلی که جا در قفس نمی گیرد حسین جان

به حرف زشت بدان ترک تو نتوان کرد

کسی که دل به تو داد پس نمی گیرد حسین جان

ماهمه منتظر منتقم آل رسولیم

تا از پس پرده درآید دلداده به اوییم

هر جمعه و شعبان که نیاید ملولیم

از جمله همه ترک گناه باز بجوییم

زوداست گل نرگس درآید،آنجا که ببوییم

ماه ترین حالت خورشید، علیست 

امن‌ترین قلعه توحید، علیست 

بر حسب فتــوای خــدا در غـــدیر 

بر خـلفـــا مرجـــع تقلیـــد، علیست 

عباسمو در پی خطر میگردم

آب آور خیمه تا سحر میگردم

صد بار اگر علقمه را فتح کنم

هر بار دوباره تشنه برمیگردم

قسم بران که عشق برمن دهد 

کسی گه اذن سرشکستن دهد

زینب حیدر به تودلداده ام  

رشته ی چادر تو قلاده ام

عمه با سمت چپ صورت من حرف نزن

سیلی زجر گرفته شنوایی مرا

عمه جان موی سرم سوخته است

نگذاری که ببیند پدرم زخم مرا

چه می شد لحظه ای یار تو بودم 

دمی یار وفادار تو بودم 

از این شرمندگی می مردم ای کاش 

تمام عمر سربار تو بودم