یا حسین ای که به عشقت همه ایمان داریم

بهر آن صورت ماهت همه ایمان داریم 

ما چه دانیم که ولایت چه تمنا دارند

تو به ما ای پادشه کوی عنایت داری

دل میان صحن هایت با تو لب وا کرده بود 

راز حول حال ها را تازه پیدا کرده بود  

چون وداع آمد رضا جان شور بلوا کرده بود 

بیم والعصر های بی تو تنها کرده بود 

ای شافع عاصیان به روز عرصات

وی دادرس محب خود وقت ممات

جان همه شیعیان فدای تو حسن

بر عز و جلال تو درود و صلوات

تا زبانم باز شد در کودکی، یک حرف را

بر زبان آورده، آن هم یا حسن بوده، مرا

کاش در روز جزا از تو شفاعت می شدم

چون که نام تو جلا بخشد حسن جان مرا

تِسه چی زاری زاری دارنه مه دل
رقم رقم لالایی دارنه مه دل
هر وقت خومّه صدا ره خسته کمه
پسر تِسه چی واهمه دارنه مه دل

این سر که رود فدای سر زینب

این تن که رود فدای سر زینب

گر یکباره شود فدای سر زینب همه عالم

منم آن اول فدایی که شود فدای سر زینب

امشب که فرشتگان سخن میگویند

گویا سخن از زبان میگویند 

ذکر لبشان شنیدنی تر شده است

در ارض و سما حسن حسن میگویند

یا ابا فاضل ادی عباساولان

کربلاده غیرتندن رنگ ورخساری سولان

اوتوزاوچ ایلخدمت مولاده. صدقیله قلان

مدت عمرونده. تک دربار زهرانی چالان

نهر الیب سو اچمین غیرتده پابرجا قالان

غیرته سردار اولان مولا سلام اولسون سنه

روز محشر وقت پرسیدن ز من رب جلی

گفت تو غرق گناهی‌‌‌. گفتمش یارب بلی

گفت پس آتش نمیگیرد چرا جسم و تنت

گفتمش چون حک نمودم روی قلبم یاعلی

قلب عشاق علی مسروره ، چشم دشمنان زهرا کوره

پرده های غمو درسینه ی خود پاره کنید

هرچقدر امام حسن رو دوس دارید کف بزنید

باکه گویم که علی اصغر من زیبابود

خنده اش روشنی چشم ودل بابابود

باورم نیست که این پیکر فرزند من است

تیر در حنجره کو

نقطه خال لبت مرکز و ما پرگاریم 

همه دیوانه آن دایره رخساریم 

گنه از جانب ما نیست اگر مجنونیم 

رخ زیبای تو نگذاشت که عاقل باشیم

نیستم لایق اینکه مدح حسن به لب آرم

در این میانه گدایی شه شده کارم 

گاهی گدای حسن و گاهی گدای حسینم

گاهی گدای کرامت  و بخشش علمدارم 

هنگامه شادیست نه وقت محن است، 

روز میلاد شهنشاه دو عالم حسن است،

دست خالی به گدایی درش آمده ام

چون یقین دارم کریم آل طاها حسن است 

میان صحن تو چند پر زجبرئیل افتاد 

وطن تویی وغریب آن که ازتو دور افتاد 

هرکه چشمش به درب بسته ی حرم افتاد 

به یاد غربت مجتبی در بقیع افتاد