از کودکیم خادم مولا شده ام 

درمکتب اهل بیت اقا شده ام

در روز جزا خنده بود برلب من

چون گریه کن حسین زهرا شده ام

نبود امکان را "حیا" نام شده
چون "فرصت" ندارد با تقوا شده

نمی داند گر آب باشد، شناگر می شود
بدان! بی بی هم از بی چادری خانه نشین شده

ای غریبی که ز جد و پدر خویش جدایی 

خفته در خاک خراسان تو غریب الغربایی

اغنیا مکه روند و فقرا سوی تو ایند 

جان به قربان تو اقا که حج فقرایی

زندگیم ب نام فاطمه ست 

هرچ کنم عشق زهراست 

در دوعلم نوکر زن مولا هستم

پهلوی ام ابیها زین مصیبت ها شکست

شعله بر احساس من آن آتش در می زند

میخ در بس ظالمانه پیکر گل را درید

از غمش هر ناله ای بر سینه ام سر می زند

تا گذر کردی از اینجا دل من ریخت به هم

آتش افتاده به نیزار فرو خفته ی غم

مثل یک زلزله بر هم زدی آسایش من

تو فرو ریختی دلم همچو دل سازه ی بم

دُرّ رخشان به میان صدف عشق علی(ع)

بهر سیلی رخ چون یاس کبودش سپر است

گل پر پر شده ی باغ علی(ع) کوثر دین

او که انفاس خوشش بوی مسیح دگر است

ماه زیبای درخشنده به شب های علی(ع)

گل گلزار نبی(ص)مایه ی فخر پدر است

بوسه باران شد ربیع و شد بهار انبیا

لنگر چرخ زمین آمد به دنیا مصطفی

قدسیان از شوق این مه پایکوبان بر فلک

پر گشایند زیر پایش از فلک تا فرش ما

حس می کنم دور و برم بوی خدا را

در راه عشقش می دهم سر را و پا را

باید به شکر این همه لطف حضورش

بالا بریم از منبر نورش دعا را

لاله ها در وزش باد صبا می رقصند

قدسیان نیز به هنگام دها می رقصند

آه از سختی آن لحظه که زینب میدید ...

عده ای هم وسط کرب و بلا می رقصند

مهران ساغری

سنگهاي صحنتان را ما طلايي ميكنيم

گنبد  و ايوانتان را رضايي ميكنيم

از براي كوري چشم حسودان جهان

پنجره فولادتان را جهاني ميكنيم

سائل الكريم

باز آدینه شد و غنچه و به بستان رفته
مهدی فاطمه از مکّه به کنعان رفته
شایدم از سرِ دلتنگی و تنهاییِ خود...
کربلا ، یا به نجف ، یا به خراسان رفته

مهران ساغری

دم به دم نغمه یِ جانسوزِ دعا می آید
باز از علقمه.. فریادِ اخا می آید
جمعِ سادات ببخشند که در کرب و بلا
چه بلاها... به سرِ آلِ عبا می آید

مهران ساغری

عالم صدف است و فاطمه گوهر او

گیتی عرض است و این گوهر جوهر او

بر فخر و مباهتش همین بس که ز خلق

احمد پدر است و مرتضی شوهر او

ای آفتاب منجی بشر بیا

ای مهر تو در دل ها بیا

دلم تنگست برای آمدنت

دلم تنگست برای حضور سبزت

پس با آمدن پر مهرت

مرهمی باش برای دل عاشقانت