شده شرمنده شمس از روی حضرت کاظم

قمر شد مات از چهر نکوی حضرت کاظم

بغیر از ذات حق آگه نباشد اندر این عالم

کسی از سر اسرار مگوی حضرت کاظم

امروز قلب عالم امکان پر آذر است

لرزان ز تاب ماتم و غم عرش اکبر است

زهرا بباغ خلد بود نوحه گر بلی

گویا عزای حضرت موسی ابن جعفر است

ای زاده زهرا خلف سید لولاک

در بزم عزای تو ملک با صد چاک

بال و پر خود فرش کند بر زبر خاک

از شمع حریم تو یکی شعله در افلاک

ای موسی بن جعفر که ز قدر و شرف و جاه

موسی و شعیبند تو را بنده درگاه

در طور ز تو ساز شد او از انا الله

آن وادی ایمن که بود تربتت ای شاه

هفتم امام شیعیان،موسی بن جعفر
زندانی آل نبی،سبط پیمبر
در کنج زندان،با حی سبحان
نالید و

یا رضا آمدی و آمدنت پر برکات 

آدمی راضیه شد از نفست، روحِ صفات 

آدم و آینه و دوست  تورا میخواهند 

بر رضا جان من و عطر حضورش صلوات 

غریب است و غمش مفهوم دارد

نشان از مادری مظلوم دارد

رضا عطر حضورش در خراسان

صفای چهارده معصوم دارد

عشق، عاشق می‌شود بر خشم چشمان علی
ترس هم می ترسد از شمشیر رقصان علی
ما علی را بیشتر در معرکه ها دیده ایم
می‌شناسندش به مهر اما یتیمان علی

"سحاب رحمت" اگر شهریار نامیدت
نخوانده آیه‌ی غور، آنکه رحمت اللهی
نبَرد بدر و احد بر زبان نمی گردد
اگر که جمله بدانند قدرت اللهی
نبود مرتبه ای چون ولایت نبوی
بنازمت که تو رکن ولایت اللهی
عجیب نبود اگر در قیامتی همه‌کار
تویی که جلوه حقی و هیبت اللهی

جمعه یعنی جمع ایام خدایی

جمعه یعنی انتظار منتهایی

جمعه یعنی روز عشق روز وصال

جمعه یعنی پایان فراق