هركه را خواهَند در حِشمَت سُليمانَش كُنَند ...

بايد اوَل خاكِ پاىِ شاهِ مَردانَش كُنَند...
 

چون ذوالفقار فَخر ِ بِلاسیف میکند

فخرش کنار ، خدمت ِ این طِیف میکند

بگذار عامیانه بگویم کلام ِ خویش

زهرا به وقت ِ جنگ ِ علی ، کِیف میکند

«یا علی» گفته عشق در آغاز ، تا که این‌قدر ماندگار شده
هر کسی با ابوتراب نرفت ، به هوا رفته و غبار شده
کعبه برخاست احترام کند ، لب گشوده‌ ست تا سلام کند 
او هم از سینه چاکی‌ش پیداست ، که به عشق نجف دچار شده

آیات محکمــــات خدا مدح حیدر است
ذکر لب پـیمبـــر ما مـــدح حیدر است
هر روز ما به مدح علی می شود شروع
هوهوی صبح باد صبا مدح حیدر است

شیعــه با عشـــق علی همواره عزت داشته
با ولای مرتضـــی رمـــز هدایــت داشته
هرکسی که شیعه مولاست خورده شیر پاک
خوش به حالش از همان اول سعادت داشته

هنگام ظهر وقــت اذان نمــاز بود
درهاى آسمان به روى خلق باز بود
ارواح مؤمنین همه در سجده حضور
این روح كعبه بود كه روى جهاز بود

ما غیــر علی دلبــر و اربـاب نداریم
سوگند که بی عشق علی تاب نداریم 
از روز ازل نام علی را که شنیدیم
دیــوانه شـده ایم و خواب نداریم

نام تو به روی سینه حک باید کرد
خاک دلم اینگونه الک باید کرد
آن قدر ملیح است بیانات شما
تشبیه به دریای نمک باید کرد

از روز ازل ســاقی میخانه علی بود
خم و قدح و ساغر و پیمانه علی بود
روزی که برافراشته شد خیمه ی خلقت
دیدند همه صــورت جانانه علی بود

این حرفهای ساده گناهش به پای من
با میل و با اراده گناهش به پای من
تا روز حشر پای ولای تو یا علی
هر کس که ایستاده گناهش به پای من