تو دلربايي بي رقيبه

ارادتمندانش عجيبه

ايروني ها اينو مي دونن

كي گفته كه مادر غريبه

نــــور دل و دیـدۀ پـیمبر زهـراست 
اُم الحَسَنین و کُـفو حـیدر زهراست
آن خــیر کـثیـر را کـه فَــرط کــمال
ایزد بستود و خواند کوثر زهراست

یا فاطمه جان دست من و دامانت

ای چشم امید هـمه بـر احــسانت

بادا به فـدایت پــدر و مـــادر من

ای گـفته مـحمد پـدرت قــربانت

از فـاطمه اکتفا به نامش نکنید

نشناخته توصیف مقامش نکنید

هرکس در او محبت زهرا نیست

علامه اگر هست سلامش نکنید

چــــادرت مظهر تقــوا و عفاف است ببین
آسمان دور سرت گرم طواف است ببین
هر کسي نزد تو احساس بهشتي دارد
چـــادرت رايحــۀ يــــاس بهشتي دارد

از نگــــاه تـــــو فقـــــط نـــــور خدا مي‌بارد
هـــر کسي نــــــــام تو را روي لبش مي‌آرد
 نا خود آگاه دلش چشمه اي از ايمان است
هر کسي نيست در اين دايره سرگردان است

در کــرمخانۀ لطـــف تو مقـــرب باشد
هر که خاک قدم حضرت زينب باشد
 قدر يک گوهر يکدانۀ تو مکتوم است
ام کلثوم تو مانند خودت مظلوم است

هر کس از باغ بهشت تو سخن مي‌گويد
از بزرگي و کرامات حسن مي‌گويد
 بر سر دوش نبي نور دو عيني داري
جان عالم به فدايت! چه حسيني داري

رحمت و جود و سخا جلوه اي از آيۀ توست
که مُقدّم به تو يا فاطمه همسايۀ توست
خــانه داري تــو که شهـــرۀ آفاق شده
عرش أعلي به تماشاي تو مشتاق شده

حب تو موهبت حضرت حق در دل هاست
خانه ات تا به ابد مقصد سرمنزل هاست
خانۀ ساده ات از صدق و صفا لبريز است
قلب سجاده ات از شور دعا لبريز است