در و دیوار عالم روضه مجسم بود

سجاده اش محراب هر دو عالم بود

ازچه نگرید مسافر نینوا و کوفه و شام

وقتی که عالم بر دیده یعقوب مبهم بود

به سر افتاده ست سودای صحیفه

به دل برپاست غوغای صحیفه

نمی یابم راه رستگاری

مگر باشم دانای صحیفه

بگذار پیِ بهشتِ شدّاد شوند

از غصّه ی شیعیان کمی شاد شوند

یک روز رسد قبیله ی آلِ سعود ...

مبهوتِ نمایِ صحنِ سجّاد شوند

شعر : مهران ساغری

سجاد را که ذات خدا مدح گفته است

مانند اوکریم کجا کس شنفته است

جز لا لا اله که گوید خدا یکیست 

در عمر خویش به هیچ کس لا نگفته است

مستیم و کنار جاده باز افتادیم

از نور ولایت علی، آبادیم

نوکر که خودش برو بیایی دارد

ما خاک قدوم حضرت سجادیم

مهر قبولی دعا میگیرم امشب

بال و پر پرواز را میگیرم امشب

عالم به دستان علی بن الحسین است

اذن بقیع و کربلا میگیرم امشب

پيشانى آفتاب دارى، آرى

در ديده‏ ى جان گلاب دارى، آرى

گل نغمه ى نور، از كلامت جارى است

سجادى و عشق ناب دارى، آرى

مزارت بیت قرب داور ماست

بقیعت کربـلای دیـگر ماست

به معراج عروج از خویش تا دوست

تـولای شما بـال و پـر ماست

به میثم از ازل شد این عنایت

که بـا مهر شما گردد هـدایت

اهـل زهـدی و اهـل عرفانی

سیـد الســــاجدیـن  سبحانی

تو امـامـی ز  بعد بـابـایـت

روح کـل  نمـاز و قـرآنی

بهشت قطعه ای از تربت زمینت بود

و عرش آینه ای از دل یقینت بود

فرات کوفی ، ابوحمزه ثمالی ها

زیاد از این صلحا توی آستینت بود