بر در دوست به امید پناه آمده ایم
همره خیل غم و حسرت و آه آمده ایم
چون ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان
لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ایم

ما دولت تسلیم و رضا می طلبیم
راهی سوی اقلیم بقا می طلبیم
اندر دو جهان، عزت و اقبال و نجات
از فیض ولایت رضا می طلبیم

گر کمی از پیاله ات جرعه به نام ماکنی

ترک جهان ودل به قصد جام میکنم

تا که بپرسی از دلم نام غریب آشنا

نام رضای فاطمه عطر کلام میکنم

شمع جمع شاپرکهایی رضا

ای کلید ساده مشکل گشا

آن گل زیبا گل خوشبو تویی

ای رضا جان، ضامن آهو تویی

با نگاهت چون کبوتر کن، مرا

تا بگیرم اوج، خوشحال و رها

دل در حرمش دارد عجب حال غریبی
برده است زدل خال لبش هر چه شکیبی
نوشی چو زلعل لب او قطره ای از عشق
یابی به دل عاشق خود حال عجیبی . . .

بر در دوست به امید پناه آمده ایم

همره خیل غم و حسرت و آه آمده ایم

چو ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان

لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ایم

تو را با نــام آهو می شناسند

رضای حضرت هو می شناسند

تمـــام رئیــت مُــلک عظیمت

بنام شاه خوشرو می شناسند

کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد

بدون واسطه دم از احد نخواهد زد

گدای کوی رضا شو که آن امام رئوف

به سینه احدی دست رد نخواهد زد

سلطانــی و مــا رئیت مُلک تو رضــاییم

همواره در این سلطنتت جمله گداییم

کی تحفه شاهانه به پابوس تو گیریم

مــا منتظـــر تذکره ی کــرب و بلاییم

مــا در ره ثــامن الحجج می میریم

از طــوس سراغ کــربلا می گیریم

امروز چو چشمه های سرخ اشکیم

فــردا به رکــاب منقـــم تکبیریم