شده شرمنده شمس از روی حضرت کاظم

قمر شد مات از چهر نکوی حضرت کاظم

بغیر از ذات حق آگه نباشد اندر این عالم

کسی از سر اسرار مگوی حضرت کاظم

نادانم و علم یادم بدهید

مشتی حسنه توشه و زادم بدهید

مولای من ای امام کاظم آقا

یک تذکره ی باب مرادم بدهید

تاکه ما همسفر عشق به افلاک شویم

بارالها! مددی کن که همه پاک شویم

دست تقدیر چنان کن که پس از دادن جان

در جوارحرم عشق همه خاک شویم

ای بر همه خلق مقتدا ادرکنی

ای روح و روان مرتضی ادرکنی

ای موسی کاظم ای امام محبوس

ای یوسف آل مصطفی ادرکنی

ترسـی از فقــر ندارند گدایان كریم

دست خالی نروند از در احسان كریم

حاجت خواسته را چند برابر داده است

طیب الله به این لطف دو چندان كریم

مشکل گشای کارها باب الحوائج

ذکر توسّل های ما باب الحوائج

دارد هوای شیعه را باب الحوایج

پیوسته می گوییم «یا باب الحوائج»

چشمهايش همه را ياد خدا مي انداخت

لرزه بر جان و دل تک تک ما مي انداخت

پا برهنه همه بر بُشر شدن محتاجيم

نظري کاش که بر ما، گذرا مي انداخت