زهراست اما پهلویش خنجر نخورده

دوشیزه مانده غصه ی همسر نخورده

پیشانیش محکم به چوب در نخورده

یک مرتبه به یک حرامی بر نخورده

اما شبیه فاطمه خم راه رفته

این چند روز آخرش کم راه رفته

مائیم گدای حضرت معصومه

محتاج عطای حضرت معصومه

همراه رضا ز دیده خون می ریزیم

در روز عزای حضرت معصومه

دستی سوی معصومه طٰه نیامد

پیش نگاهش خیزران بالا نیامد

تا کاخ بِالاجبار و با دعوا نیامد

پای پیــاده یک قدم حتی نیامد

تا کــــه دل را آه سینــه راهی قم می کند

با نگاهی بر ضریحت دست و پا گم می کند

آه چــــون از دل برآید کــــار آتش می کند

بی محابا رخنه ایی در جان هیزم می کند