وقتی که هوای چشم بارش باشد

در کنج دلت امید و خواهش باشد

باید که دخیل مشهد جان گردی

در صحن مطهرش نوازش باشد

بیمارم و از دوست شفا می خواهم

از اهل کرم لطف و عطا می خواهم

مشهد برسم کنار هر گلدسته

هر چیز ندارم از رضا می خواهم

صحنت مدینه،مکه،نجف؛کربلای ماست

آری؛

تمام هستی ما مشهدالرضاست...

آورده صبا از گذرت عطرِ خدا را

تا روزی ما نیز کند کرب و بلا را

انگار که فهمیده نسیمِ سحری باز ...

صبح است و دلم لک زده ایوانِ طلا را

مهران ساغری

کاش دِلبَسته ی نامت گردم ..

      مانند کبوتری به بامت گردم ..

              خواهم به جوانی ،زِ خدا عمرِ دراز ..

                    تا پیر شوم ،پیر غلامت گردم..

ای غریبی که ز جد و پدر خویش جدایی 

خفته در خاک خراسان تو غریب الغربایی

اغنیا مکه روند و فقرا سوی تو ایند 

جان به قربان تو اقا که حج فقرایی

پنجره دلمو رو به تو وا کردم 

با دل شکسته یا رضا رضا کردم 

ارزومه منو امسال بطلبی اقا جون 

واسه ایوون طلات دلم شده چه بی امون 

تنها اعتبار ایران توی شهر مشهده 

توی خوبی و نجابت مثل جدش احمده 

قربون صحن و سرای حرمت امام رضا 

من گدای یه نگاتم به دلم بده شفا 

ٺقصـــیر #دڸــم نیسٺ ٺو را میخواهد
ھــــر ڱوشہ‌ے چشمــــے #ٺو را میخواند

اَﻟﺴَّﻼ‌ﻡ ﻋَﻠَﯿْڪ ﯾﺎ ﻋَﻠے ﺍﺑْڹ ﻣﻮﺳَے ﺍﻟْﺮضا(؏)
 

بنازم بہ بـــــزم #محبتـــــ ڪہ آنجـــــا
گدایــے بہ #شاهـــــے مقابڸ نشیند...

اَﻟﺴَّﻼ‌ﻡ ﻋَﻠَﯿْڪ ﯾﺎ ﻋَﻠے ﺍﺑْڹ ﻣﻮﺳَے ﺍﻟْﺮضا(؏)