قدسیان خادم آستان تواند

عرشیان طایر بوستان تواند

عارفان بنده ی دوستان تواند

زاهدان لاله ی گلستان تواند

فیضت از سامره شامل عالم است

گفته هایت مدام آیت محکم است

سایه ات بر سر عالم و آدم است

گوهر مدح خلق در ثنایت کم است

اى نخل ریاض علوى برگ و برت سوخت

از آتش بیداد ز پا تا به سرت سوخت

اى یازدهمین اختر پـر نـور ولایت

خورشید زهجر رخ همچون قمرت سوخت

ویرانه ی مزار تـــو مسجــود آسمان

قبر تو کعبۀ دل و صحنت مطاف جان

زوار هر شب حرمت صاحب الزمان

کوری چشم دشمـــنت ای قبلۀ جهان

انوار ده امـــام درخشــد ز روی تو

یادآور رســــول خـــدا خلق و خوی

زیباترین دعــــای ملک گفتـــگوی تو

مسجود جن و انس بود خاک کوی تو

معصـــوم سیـــزده ولی الله ذوالمنن

ابن الرضـــای سومی و دومین حسن

گل ریزد از بهشت به خاکت چمن چمن

شرمنده در ثنای تو از کوچکی سخن

رضوان بدان جلال و شرف سائل درت

خورشید سجده برده به صحن مطهرت

روح رضاست در نفس روح پرورت

نامت حسن نه بلکه حسن پای تا سرت

ای مسجد الحرام، حرم سامرای تو

بیت الولای دل، حـرم با صفای تو

قـــرآن یگـــانه دفتر مدح و ثنای تو

روح ملک کبوتر صحن و سرای تو