شیعیان بر سر زنید، شد عزای دیگری

کشته ی زهر جفا شد امام عسکری

از جفای معتمد، پر زخون دل ها شده

در عزای عسکری، سامره غوغا شده

ای یازدهم امام شیعه

ای مفتخر از تو نامِ شیعه

بر سامره و حریمِ پاکت

بر مهدی تو سلامِ شیعه

در عزای امام عسکری آید زنای اهل دل

صد فغان همراه با شور و نوا یابن الحسن

آب شد شمع وجودش زآتش زهر ستم

خاک غم بر سر کنم زین ماجرا یابن الحسن

ای در جگـر شیعه شررهای غم تو

ای ارث تـو از مادر تو عمر کم تو

با آنکه بـوَد عـرش به ظلِّ علم تو

خـم شـد کمـر چـرخ ز بار الم تو

آه ای جگرت سـوخته از سـوز نهانی

دادنـد تــو را زهـر در ایـام جـوانی

جان شـد به لبت از ستم دشمن جانی

شد کار محبـان زغمت مرثیه‌خـوانی

فاطمه امشب به سامرّا عزا برپا کند

دیده را یاد امام عسکری دریا کند

ای خوش آن چشمی که امشب با امام عصر خود

خون دل جاری به رخ در مرگ آن مولا کند

مثل اجدات شدی مسموم از زهر جفا

شد عزادار تو زهرا و علی و مصطفی

شهر سر من را در ماتمت شد کربلا

مهدیت پوشیده بر تن جامه ی نیلوفری

امـام عسکـری گردیده مسموم

به شهر سامره جان داده مظلوم

به عالم شرح مظلومیت او

زعمر کوتهش گردیده معلوم

ببار ای اشک امشب درعـزایش

که رفت از این جهان با قلب مغموم

عسکری مسموم شد از زهر بیداد و ستم

کز غمش سوزد دل اهل ولا یا بن الحسن

در عزای عسکری آید زنای اهل دل

صد فغان همراه با شور ونوا یابن الحسن

داغ امام عسکری دلها شکسته

درماتم بابای خود مهدی نشسته

گرد مصیبت چهره ی عالم گرفته

زهرا ز داغ لاله اش ماتم گرفته