هر چنـد که نـــوبرانه ها در شهــر است

جز نان و رطب ،با همه دندان قـهر است

تلـــــــخ است تعـــــــارف طعام حــکّام

این قوم انار ساوه شان هم زهـــر است

عاقبت از زهر مأمون، پاره شد قلب رضا

در میان حجرۀ در بسته، می‌زد دست و پا

گه، جوادش را، گهی معصومه، را می‌زد صدا

داغ او تا صبح محشر، بر دل سوزان ماست