زهرا زند به سینه، دنبال آن جنازه

بعد از مه صفر شد، داغش دوباره تازه

هشتم ربیع الاول سالروز شهادت پدر امام زمان عجل الله فرجه

عسکری از دار فانی دیده بسته

گرد ماتم بر رخ مهدی نشسته

گشته سامرا دوباره وادی غم

بر پدر، صاحب زمان بگرفته ماتم

امشب که زمین و آسمان می گرید

از ماتم عسکری جهان می گرید

جا دارد اگر شیعه خون گریه کند

چون مهدی صاحب الزمان می گرید

هشدار که ماتم عظیم است امروز

دلها همه با غصه ندیم است امروز

بر صاحب عصر تسلیت باید داد

کان درّ گرانمایه یتیم است امروز

شد عزای باب مظلومت بیا یابن الحسن

جان به قربان تو ای صاحب عزا یابن الحسن

عسگری مسموم شد از زهر بیداد و ستم

کز غمش سوزد دل اهل ولا یا بن الحسن

هر کس که رفت دیدن صحن و سرای تو

آتش گرفت سوخت وجودش برای تو

گنبد شکسته بود و ضریحی نمانده بود

افتاده بود پرچم و گلدسته های تو

رخت سیاه داغ پدر کرده ای تنت ؟

قربان ریشه های نخ شال گردنت

آماده می کنی کفن و تربت و لحد

مرد سیاه پوش، خدا صبرتان دهد

قبر مطهر تو اگر چه خراب شد

یا بر حریم تو ستم بی حساب شد

و آن دلربا ضریح نهان در تراب شد

هرچند قلب شیعه از این غم کباب شد

پدری در دم مرگ است و به بالین پسرش

پسری اشک فشان است به حال پدرش

پدری جام شهادت به لبش بوسه زده

پسری سوخته از داغ مصیبت جگرش