مثلِ نمڪ کہ طعمِ غـذا را عوض ڪند
لطفِ ڪریم، وضع گـدا را عوض ڪند
شبهاے ِجمعہ فاطمہ تـا گریہ مےڪند
یڪباره حالِ ڪرب و بلا را عوض مےڪند

پایین پای حضرت ارباب سر جدا...
 خالی کنید جای مرا ای فرشته ها ...
” شبهای جمعه ” با نفس ”فاطمه ” دلم...
پر میکشد به ”کرب وبلای” تو بی هوا

با عطر سیب پیرهنت مست می شویم
شیدائی قبیله‌ي عشق و عقیده ایم
دل بر شکوه جنت الاعلی نبسته ایم
وقتی بهشت را به نگاه تو دیده ایم

تا خیمه‌ي تقرّب تو پر کشیده ایم
تو نور محض و ما ز تبار سپیده ایم
آقا اگر «مَصارِعُ عُشّاق» کربلاست
در عاشقی به منزل آخر رسیده ایم

اين ديده اي كه اشك، روان گشته از برش
دارد هــواي ديدن شش گوشه در سرش
گـــر يــــار كنــد نظـــري بر غــــم دلـــم
من هم كنـــم نثــــار، جــــان در برابرش

هیئتی مــاندن مـن ، در گـروِ لطف شماست
شب جمعه به خدا مشق دلم، کرب و بلاست
فکر شش گوشـه تو، خواب مرا کرده حرام
شب جمعه ز غمت سینه زدن، اصل دعاست

همیشه هر شب جمعه کنار مرقدتان
گدایی بر درتانم برای من کافیست
منی که غرق گنــاهم و روسیــاه اما
همینکه نوکرتانم برای من کافیست

شب جمعه است و من و حسرت يك برگ برات
شب جمعه است و دلم تنگ تو اي راه نجات
باز هم فاصله ها بغض گلوگير شده است
«السلام اي شه بي يار و قتيل العبرات»

تا که پرسیدم ز قلبم عشق چیست

در جوابم اینچنین گفت و گریست

لیلی و مجنون در افسانه اند

عشق فقط حسین بن علیست