مشک ساقی پرِ آب است به همراه رباب

پسرم را همگی برده و سیراب کنید

من روی گریۀ ششماهۀ خود حساسم

دست در دست دهید و پسرم خواب کنید

آب در حسرت آن است ببوسد لب او

ورنه عباس نبود تشنه و شرمنده او

آب از خجلت خود تا به ابد گریه کند

باورش کن! ببین چشمه بگرید سرکوه

کیست گوید یک نفر همپایۀ عباس اوست

عشق این خواهر همه سرمایۀ عباس اوست

بارگاه زینب و تخریب؟!... حرفش را مزن

این حرم تا حشر زیر سایۀ عباس اوست

پرچم فراز دین حق پرورده مولاست او

چون درشجاعت رهبری بی باک و بی پرواست او

همسنگر آزادگی با یوســف زهـــراست او

باب الحوائج در جهان بر خلق ما فیهاست او

ای حرمت قبله حاجات ما

یاد تو تسبیح ومناجات ما

تاج شهیدان همه عالمی

دست علی ماه بنی هاشمی

در هرم عطش اگرچه بی‌تاب شدیم

چشمه ـ چشمه پیش رخت آب شدیم

ای ساقی عشق! از ازل تا به ابد

از مشک تو و اشک تو سیراب شدیم

خیل ملک ملتجى به نام اباالفضل

جن و بشر سر بسر غلام اباالفضل

هر که بود در دلش فروغ هدایت

مى شود آگاه از مقام اباالفضل

این سوی منم؛ مات تو در خیمه‌ی آب

آن سوی تویی؛ آینه‌ای در مهتاب

با ما تا رود العطش راه بیا!

ای دست بریده عاشقان را دریاب!

هر گل خوشبو که گل یاس نیست

هر چه تلألو کند الماس نیست

ماه زیاد است و برادر بسی

هیچ یکی حضرت عبـاس نیست

  عباس تو سر لشکر گردان یمینی

هم فخر سمایی و هم شاه زمینی

هرجا ادبت وصف شود خلق بگویند

الحق ثمری ز حیدر و ام بنینی