فقط گفتی به ما پرواز ، پرواز!

 در زندان غیبت کی شود باز ؟

بدون تو چگونه پرگشاییم؟

برای هر عمل هستی سر آغاز

غـــروب جمعه رسیده است و باز تنهایی 

غـــروب این همـه غربت چـرا نمی آیی؟!

زمین به دور سرم چرخ می زند پس کی 

تمام می شود این روزهای یلدایی . . . ؟

دستم به دامانت در این آغاز فصل سرد

آخر سکـــوت تو غزل را می کشد برگرد

آوار غـــم بر شـــانه های شهـــر را بنگر

شعری بخوان آرامشی پیدا کند این درد

بر در دوست به امید پناه آمده ایم

همره خیل غم و حسرت و آه آمده ایم

چو ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان

لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ایم

تو را با نــام آهو می شناسند

رضای حضرت هو می شناسند

تمـــام رئیــت مُــلک عظیمت

بنام شاه خوشرو می شناسند

کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد

بدون واسطه دم از احد نخواهد زد

گدای کوی رضا شو که آن امام رئوف

به سینه احدی دست رد نخواهد زد

سلطانــی و مــا رئیت مُلک تو رضــاییم

همواره در این سلطنتت جمله گداییم

کی تحفه شاهانه به پابوس تو گیریم

مــا منتظـــر تذکره ی کــرب و بلاییم

مــا در ره ثــامن الحجج می میریم

از طــوس سراغ کــربلا می گیریم

امروز چو چشمه های سرخ اشکیم

فــردا به رکــاب منقـــم تکبیریم

اون کسی که منو اینجا کشیده، امام رضاست

منو با عشق حسینش خریده، امام رضاست

اون کسی که زائرا، تا که می رن به پابوسش

می خره تمومشون رو ندیده، امام رضاست

دلم می خواد آقا جون، مشهدتُ ببینم

با زائرات ‌کنـــار سقــاخـــونت بشینم

سقاخونت آقاجون، بیاد مشک سقاست

اونجــا فقط برای شادی قلب زهراست