با خیال کربلایت خواب زیبا می شود

یک زیارت بین خواب امشب نصیب ما بکن

آخرین شب هاست کم کم رفع زحمت می کنیم

جیبمان خالیست احساس خجالت می کنیم

خاک ؛ خاک کربلا باشدغذا هم می شود

روزه را افطار با یک ذره تربت می کنیم

از حرم تا قتلگه زینب تماما پیر شد

گریه بر خم بودن آن قد و قامت می کنیم

مهمان کربلا شده بانوی بی نشان

ای روضه خوان ؛ بیا و کمی از عطش بخوان

شب های جمعه رو به حرم کن فقط بگو

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

امشب مسیر کرببلا در تلاطم است

از بس فرشته آمد گلدسته ها گم است

زهرا رسیده و روز قیامت به پا شده

شب های جمعه راه حرم پر تراکم است

دوری از شارع بین الحرمین یک درد است

و فراق سحر کرب و بلایت سخت است

حرمت؟ این دل من؟ کار خدا یا قسمت؟

و در این غائله تشخیص مقصر سخت است

مثل موجی که به روی آب بازی می کند

نام نیکت در دل من سرفرازی می کند

ذکر اسمت می شود مشکل گشای درد ها

گفتن یک یا حسین ؛ صد چاره سازی می کند

بیچاره تر از کل گدایان جهانم

جایی که توسل به تو ارباب ندارم

از ماجرای گریه ی آدم مشخص است

راهی برای توبه ی ما هم گذاشته

عشق حسین موهبتی کبریایی است

ماندم چه منتی سر عالم گذاشته

شب جمعه شده و روضه مرا ریخت بهم

فاطمه امد و کرب و بلا ریخت بهم

واژه ای نظم جهان را به تلاطم انداخت

مادرش گفت بنی همه جا ریخت بهم

رو به قبله می شوم با دیدن عکس حرم

کربلایی کن مرا با جان من بازی نکن

رو به قبله می نشینم خسته با حالی عجیب

از ته دل مینویسم انت فی قلبی حسین (ع)