آخر غم ديرينه محك خواهد خورد

زخم دل غاصبان نمك خواهد خورد

آنكس كه به روي فاطمه سيلي زد

از دست ابالفضل كتك خواهد خورد

زندگی بی فاطمه رنج آور است 

مرگ از این زندگانی بهتر است

گریه کن ای آسمان تنهاشدیم

خسته و درمانده،بی زهرا شدیم

صنوبري که خميده خدا نگهدارت  

خوشي ز عمر نديده خدا نگهدارت  

 قرار بعدي ما ظهر روز عاشورا  

کنار رأس بريده خدا نگهدارت  

ای تـــاج سَــر عـــالم و آدم زهـرا

از کدوکی ام دل به تو دادم زهرا

آن روز که من هستم و تاریکی قبر

جان حَسنت بــرس به دادم زهـرا

آهسته می شوید یگانه همسرش را

با آب زمــزم آیـه های کــوثرش را

آهسته می شوید غریب شهر یثرب

پشت و پناه و تکیه گاه و یاورش را

زهرا اگر در اول خلقت ظهور داشت

دیگر خدا نیاز به پیغمبری نداشت

فرموده اند در برکات وجود او

زهرا اگر نبود علی همسری نداشت

محشر بدون مهریه ی همسر علی

سوگند می خوریم شفاعتگری نداشت

تو هم با کوفه هم دستی مدینه

نمک خوردی ولی پستی مدینه

کسی بر بازوی زهرا نمی زد

اگر دستم نمی بستی مدینه

یتیمان جز دو چشم تر ندارند

به غیر از خاک غم بر سر ندارند

چو مادر مرده ها باید فغان کرد

کــه طفلان علی مــادر ندارند

ما زنده به لطف و رحمت زهرائیم

مــامور برای خدمت زهــرائیم

روزی که تمام خلق حیران هستند

مـا منتظر شفـــاعت زهــرائیم

 در مَجــد و شــرف یکّه و تنها هستی 

در فخــر تــو بس ، اُمّ ابیها هستی

مریم که مقدس شده یک عیسی داشت 

تو مــادر یـــازده مسیحــا هستی