خداوند عزو جل كه فرموده است: از صبر و نماز كمك بگيريد، صبر، روزه است.

«واستعينوا بالصبر و الصلوة‏» قال: الصبر الصوم.

خوشا بحال كسانى كه براى خدا گرسنه و تشنه شده‏اند اينان در روز قيامت سير مى‏شوند.

طوبى لمن ظما او جاع لله اولئك الذين يشبعون يوم القيامة؛

چه بسا روزه ‏دارى كه از روزه ‏اش جز گرسنگى و تشنگى بهره‏اى ندارد و چه بسا شب زنده‏دارى كه از نمازش جز بيخوابى و سختى سودى نمی‏برد.

كم من صائم ليس له من صيامه الا الجوع و الظما و كم من قائم ليس له من قيامه الا السهر و العناء.

براى هر چيزى زكاتى است و زكات بدنها روزه است.

لكل شيئى زكاة و زكاة الابدان الصيام؛

روزه‏دارى كه زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نكرده روزه‏اش به چه كارش خواهد آمد

ما يصنع الصائم بصيامه اذا لم يصن لسانه و سمعه و بصره و جوارحه؛

دعاى شخص روزه ‏دار هنگام افطار مستجاب می‏شود.

دعوة الصائم تستجاب عند افطاره؛

خداوند روزه را واجب كرده تا بدين وسيله دارا و ندار مساوى گردند.

انما فرض الله الصيام ليستوى به الغنى و الفقير؛

روزه گرفتن در گرما، جهاد است.

الصوم فى الحر جهاد؛

روزه پرهيز از حرامها است همچنانكه شخص از خوردنى و نوشيدنى پرهيز مى‏كند.

الصيام اجتناب المحارم كما يمتنع الرجل من الطعام و الشراب؛

آنگاه كه روزه مى‏گيرى بايد چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه‏دار باشند.«يعنى از گناهان پرهيز كند.»

اذا صمت فليصم سمعك و بصرك و شعرك و جلدك؛

هر كس روزه دارى را افطار دهد، براى او هم مثل اجر روزه دار است.

من فطر صائما فله مثل اجره؛

روزه براى من است و من پاداش آن را می دهم.

الصوم لى و انا اجزى به؛

مردم به انجام روزه امر شده اند تا درد گرسنگى و تشنگى را بفهمند و به واسطه آن فقر و بيچارگى آخرت را بيابند.

انما امروا بالصوم لكى يعرفوا الم الجوع و العطش فيستدلوا على فقر الاخرة؛

روزه نفس از لذتهاى دنيوى سودمندترين روزه‏هاست.

صوم النفس عن لذات الدنيا انفع الصيام؛

كسى كه روزه او را از غذاهاى مورد علاقه‏اش باز دارد برخداست كه به او از غذاهاى بهشتى بخورانند و از شرابهاى بهشتى به او بنوشاند.

من منعه الصوم من طعام يشتهيه كان حقا على الله ان يطعمه من طعام الجنة و يسقيه من شرابها؛