هركس دنبال هتك حرمت - ناموس و آبروي - ديگران نباشد، خداوند متعال او را در قيامت مورد عفو و بخشش قرار مي دهد; و هركس غضب و خشم خود را از ديگران باز دارد، خداوند نيز خشم و غضب خود را در قيامت از او بر طرف مي سازد.

مَنْ كَفَّ عَنْ أعْراضِ النّاسِ أقالَهُ اللّهُ نَفْسَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ، وَ مَنْ كَفَّ غَضَبَهُ عَنِ النّاسِ كَفَّ اللّهُ عَنْهُ غَضَبَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ.

هركس مردم را عيب جوئي كند و عيوب آنان را بازگو نمايد و سرزنش كند، ديگران او را متهّم به غير واقعيّات مي كنند.

مَنْ رَمَي النّاسَ بِما فيهِمْ رَمَوْهُ بِما لَيْسَ فيِهِ.

اگر قصد اصلاح مردم را داري، از خودت آغاز كن؛ زيرا پرداختن تو به كار اصلاح ديگران، در حالي كه خودت فاسد هستي، بزرگترين عيب است.

إِن سَمت هِمَّتكَ لاِصلاحِ النَّاسِ فَابدَأ بِنَفسِكَ، فَإِنَّ تَعَاطِيَكَ إِصلاحِ غَيرِكَ وَأنتَ فَاسِدٌ أَكبَرُ العَيبِ.

هر گاه ديديد بنده گناهان مردم را مي‏جويد و گناهان خودش را از ياد برده است، بدانيد كه گرفتار مكر خدا شده است.

إِذَا رَأَيتُمُ العَبدَ مُتَفَقِّداً لِذُنُوبٍ (النَّاسِ) نَاسِياً لِذُنُوبِهِ، فَاعلَمُوا أَنَّهُ قَد مُكِرَ بِهِ.

خوشا به حال آن كس كه عيب خودش، او را از پرداختن به عيب هاي برادران مؤمنش باز دارد.

طُوبَي لِمَن مَنَعَهُ عَيبُهُ عَن عُيُوبِ المُؤمِنِينَ مِن إِخوَانِهِ.

خوشا به حال آن كس كه عيب خودش، او را از پرداختن به عيب هاي مردم باز دارد.

طُوبَي لِمَن شَغَلَهُ عَيبُهُ عَن عُيُوبِ النَّاسِ.

بدترين مردم كسي است كه دنبال عيب هاي مردم باشد و كورعيب هاي خود.

شَرُّ النَّاسِ مَن كَانَ مُتِتَبِّعاً لِعُيُوبِ النَّاسِ عمياً لِمَعَايِبِهِ.

عيب جويي، از زشت‏ترين عيبها و بدترين گناهان است.

تَتَبُّعُ العُيُوبِ مِن أَقبَحِ العُيُوبِ وَشَرُّ السَّيِّئَاتِ.

بايد منفورترين مردم نزد تو و دورترين آنها از تو كسي باشد، كه بيش از همه عيب جوي مردم است.

لِيَكُن أَبغَضُ النَّاسِ إِلَيكَ، وَ أَبعَدُهُم مِنكَ، أَطلَبُهُم لِمَعَايِبِ النَّاسِ.

بهترين مردم كسي است كه عيب هاي خودش، او را از عيب هاي مردم باز دارد.

أَفضَلُ النَّاسِ مَن شَغَلَتهُ مَعَايِبُهُ عَن عُيُوبِ النَّاسِ.

سودمندترين چيزها براي آدمي، اين است كه در رسيدگي به عيب هاي خود بر مردم پيشي گيرد.

أَنفَعُ الأَشيَاءِ لِلمَرءِ سَبقُهُ النَّاسَ إِلي عَيبِ نَفسِهِ.

آگاهي تو از عيب هاي خودت، بايد مانع از آن شود كه از مردم عيب جويي كني.

لِيَنهَكَ عَن ذِكرِ مَعَايِبِ النَّاسِ مَا تَعرِفُ مِن مَعَايِبِكَ.

خردمندترين مردم، كسي است كه به عيب هاي خود بينا و نسبت به عيوب ديگران کور باشد.

أَعقَلُ النَّاسِ مَن كَانَ بِعَيبِهِ بَصِيراً، و عَن عَيبِ غَيرِهِ ضَرِيراً.

از ديگري به خاطر كاري كه خود نيز آن را انجام مي‏دهي خرده مگير و ديگري را براي گناهي كه ارتكاب آن را به خودت اجازه مي‏دهي، كيفر مده.

لا تَعِب غَيرَكَ بِمَا تَأتِيهِ، و لا تُعاقِب غَيرَكَ بِذَنبٍ تُرَخِّصُ لِنَفسِكَ فِيهِ.

در شگفتم از كسي كه عيب هاي مردم را بد مي‏داند، در حالي كه خودش از همه پر عيب‏تر است و آنها را نمي‏بيند.

عَجِبتُ لِمَن يُنكِرُ عُيُوبَ النَّاسِ ! وَ نَفسُهُ أَكثَرُ شَئٍ مَعَاباً وَ لا يُبَصِّرُهَا.