هيچ بي شرمي و وقاحتي چون بهتان زدن نيست.

لا قحَةَ كَالبُهتِ.

غيبت آن است که در مورد برادرت آنچه را خدا پوشانده بيان کني و بهتان آن است که آنچه در او نيست را به او نسبت دهي.

إنَّ مِنَ الغِيبَةِ أَن تَقُولَ في أَخِيكَ مَا سَتَرَهُ اللهُ عَلَيهِ، وَ إنَّ مِنَ البُهتَانِ أَن تَقُولَ في أخيكَ مَا لَيسَ فِيهِ.

هر كس به مرد يا زن مؤمن بهتان زند يا درباره او چيزي بگويد كه از آن مبراست، خداوند متعال در روز رستاخيز او را بر تلّي از آتش نگه دارد تا از حرف خود درباره آن مومن برگردد.

مَن بَهَتَ مُؤمِناً أَو مُؤمِنَةً أَو قَالَ فِيهِ مَا لَيسَ فِيهِ أقَامَهُ اللهُ تَعَالي يَومَ القِيَامَةِ عَلَي تَلٍّ مِن نَّارٍ، حَتَّي يَخرُجَ مِمَّا قَالَهُ فِيهِ.

هيچ بي شرمي و وقاحتي چون بهتان زدن نيست.

لا قحَةَ كَالبُهتِ.

هر كس به مردم عيبي را که دارند نسبت دهد، مردم به او عيبي را كه ندارد نسبت دهند.

مَن رَمَي النَّاسَ بِمَا فِيهِم رَمُوهُ بِمَا لَيسَ فِيهِ.

هر کس خود را در معرض تهمت قرار دهد، نباید کسی را که به او بدگمان می شود ملامت کند.

مَن وَضَعَ نَفسَه مَواضِعَ التُّهمَةِ فَلا یَلُومَنَّ مَن أَسَاءَ بِهِ الظَّنَّ

Every one who causes himself to be imposed in an accusation he should not blame the one who is suspicions to him.

فاسق چهار نشانه دارد: (اشتغال به) لهو، لغو، دشمني و بهتان.

وَ أَمَّا عَلامَةُ الفَاسِقِ فَأَربَعَةٌ: اَللَّهوُ، وَ اللَّغوُ، وَ العُدوَانُ، وَ البُهتَانُ.

هرگاه مؤمن به برادر (ديني) خود تهمت زند، ايمان در قلب او ناپديد مي شود همچنان كه نمك در آب حلّ مي‏شود.

إذَا اِتَّهَمَ المُؤمِنُ أخَاهُ اِنمَاثَ الإيمَانُ مِن قَلبِهِ كَمَا يَنمَاثُ المِلحُ في المَاءِ.

از رفت و آمد به جاهاي تهمت برانگيز و مجالسي كه گمان بد به آنها برده مي‏شود بپرهيز؛ زيرا دوست بد همنشين خود را مي‏فريبد.

إيَّاكَ وَ مَوَاطِنَ التُّهَمَةِ وَ المَجلِسَ المَظنُونَ بِهِ السُّوءُ، فَإنَّ قَرينَ السُّوءِ يَغُرُّ جَلِيسَهُ.

بهتان زدن به آدم بي گناه (گناهش) بزرگتر از آسمان است.

اَلبُهتَانُ عَلَي البَرِئِ أعظَمُ مِنَ السَّمَاءِ.

هر كس به برادر ديني خود تهمت زند حرمتي ميان آن دو به جا نمي‏ماند.

مَن اِتَّهَمَ أخَاهُ في دِينِهِ فَلا حُرمَةَ بَينَهُمَا.

كسي كه خود را در معرض تهمت قرار دهد نبايد كسي را كه به او گمان بد برد، سرزنش كند.

مَن وَقَفَ نَفسَهُ مَوقِفَ التُّهَمَةِ فَلا يَلُومَنَّ مَن أسَاءَ بِهِ الظَّنَ.

هر كس به برادر ديني خود تهمت زند حرمتي ميان آن دو به جا نمي‏ماند.

مَن اِتَّهَمَ أخَاهُ في دِينِهِ فَلا حُرمَةَ بَينَهُمَا.

هر كس به مرد يا زن مؤمن بهتان زند خداوند در روز رستاخيز او را در طينت خبال نگه دارد تا حرف خود را پس گيرد. (ابن ابي يعفور مي‏گويد) عرض كردم: طينت خبال چيست؟ حضرت فرمود: چرك و زردابه‏اي است كه از شرمگاه زنان فاحشه بيرون مي‏آيد.

مَن بَاهَتَ مُؤمِناً أَو مُؤمِنَةً بِمَا لَيسَ فِيهِمَا حَبَسَهُ اللهُ عَزَوَجَلَ يَومَ القِيَامَةِ في طِينَةِ خَبَالٍ، حَتَّي يَخرُجَ مِمَّا قَالَ، قُلتُ: وَ مَا طِينَةُ خَبَال؟ قَالَ: صَدِيدٌ يَخرُجُ مِن فُرُوجِ المُؤمِسَاتِ يَعنِي الزَّوَانِي.

هر كه به جاهاي بد رفت و آمد كند، مورد بدگماني و تهمت واقع شود.

مَن دَخَلَ مَدَاخِلَ السُوءِ اِتَّهَمَ.