ای ابوذر! پنج چیز را پیش از پنج چیز غنیمت شمار: جوانی را پیش از پیری، سلامتی را پیش از بیماری، ثروت را پیش از نیازمندی، فراغت را پیش از اشتغال و زندگی را پیش از مرگ

یا أَباذَرٍّ اغْتَنِمْ خَمساً قَبلَ خَمسٍ: شَبابَکَ قَبلَ هَرَمِکَ، وَصِحَّتَکَ قَبلَ سُقمِکَ، وَغِناکَ قَبلَ فَقرِکَ، وَفَراغَکَ قَبلَ شُغلِکَ، وَحَیاتَکَ قَبلَ مَوتِکَ

O 'Abādhar! Make the most of five things before five things: youth before oldness, health before illness, wealth before neediness, leisure before occupation, and life before death.

اي فرزند آدم، تا آن زماني كه در درون خود واعظ و نصيحت كننده اي دلسوز داشته باشي، و در تمام امور بررسي و محاسبه كارهايت را اهميّت دهي، و در تمام حالات ترس و خوف داشته باشي; در خير و سعادت خواهي بود.

يَا ابْنَ آدَم، إنَّكَ لا تَزالُ بَخَيْر ما دامَ لَكَ واعِظٌ مِنْ نَفْسِكَ، وَما كانَتِ الْمُحاسَبَةُ مِنْ هَمِّكَ، وَما كانَ الْخَوْفُ لَكَ شِعاراً.

اي مردم! ابتدا فقه و احكام ديني (را فرا گيريد) و سپس تجارت كنيد، به خدا قسم ربا در ميان اين امت، پنهان تر از حركت آرام مورچه بر روي سنگ صاف است.

معاشر الناس الفقهَ ثم المَتجَر و اللهِ لَلربا في هذه الاُمّة اَخفي من دَبيب النَّمل علي الصّفا.

شفاعت من شامل آن كسي از امتم مي شود كه اهل بيت مرا دوست داشته باشد.

شَفاعتي لأمتّي مَن أحبَّ أَهل بيتي.

از دارایی خود به اندازۀ ضرورت نگه دار و زیادۀ آن را برای روز نیازمندی‌ات پیش فرست.

أمسِکْ مِنَ المالِ بِقَدرِ ضَرُورَتِکَ، وقَدِّمِ الفَضْلَ لِیَومِ حاجَتِکَ.

Save your property to the extent that you need and forward the rest to that day you will need to it.

ای فرزند آدم! هرچه بیش از روزی به دست آوری، در آن خزانه‌دار دیگران خواهی بود.

یابْنَ آدَمَ ما کَسَبْتَ فَوقَ قُوَّتِکَ ، فَاَنتَ فیهِ خازِنٌ لِغَیرِکَ.

Oh the son of Adam! Whatever you earn in addition to your daily bread, indeed you save it for others.

همانا نزديك ترين شما به من در فردايِ (قيامت) و سزاوازترين شما به شفاعت من، راستگوترين، امانتدارترين، خوش اخلاق ترين و نزديك ترين شما به مردم است.

انّ أقرَبَكم منّي غَداً و أوجبَكُم عليَّ شفاعَةً أصدَقُكُم لساناً و أدّاكمُ لِلأمانَةِ و أحسنُكمُ خُلقاً ... .

اي فرزندم در راه حق صبر و بردباري داشته باش، اگر چه در كام تو تلخ باشد.

يا بُنَيَّ اِصبِرْ عَليَ الحقِّ و ان كانَ مُرّاً.

اي فرزند آدم از موقعي كه به دنيا آمده اي، در حال گذراندن عمرت هستي، پس از آنچه داري براي آينده ات (قبر و قيامت) ذخيره نما، همانا كه مؤمن در حال تهيّه زاد و توشه مي باشد; وليكن كافر در فكر لذّت و آسايش است.

يَابْنَ آدَم! لَمْ تَزَلْ في هَدْمِ عُمْرِكَ مُنْذُ سَقَطْتَ مِنْ بَطْنِ اُمِّكَ، فَخُذْ مِمّا في يَدَيْكَ لِما بَيْنَ يَدَيْكَ، فَإنَّ الْمُؤْمِنَ بَتَزَوَّدُ وَ الْكافِرُ يَتَمَتَّعُ.

در برابر قدرتمندان محتاط، در برابر دوستان فروتن، در برابر دشمنان مراقب و در برابر مردمان گشاده رو باش

اصْحَبِ السُّلْطَانَ بِالْحَذَرِ وَ الصَّدِیقَ بِالتَّوَاضُعِ وَ الْعَدُوَّ بِالتَّحَرُّزِ وَ الْعَامَّةَ بِالْبِشْرِ

تقواي الهي را پيشه كنيد و در امور دين ورع داشته باشيد، در تقرّب به خداوند كوشا باشيد و در صحبت ها صداقت نشان دهيد، هركس امانتي را نزد شما نهاد آن را سالم تحويلش دهيد، سجده هاي خود را در مقابل خداوند طولاني كنيد و به همسايگان خوش رفتاري و نيكي نمائيد.

أوُصيكُمْ بِتَقْوَي اللهِ وَالْوَرَعِ في دينِكُمْ وَالاْجْتِهادِ لِلّهِ، وَ صِدْقِ الْحَديثِ، وَأداءِ الاْمانَةِ إلي مَنِ ائْتَمَنَكِمْ مِنْ بِرٍّ أوْ فاجِر، وِطُولِ السُّجُودِ، وَحُسْنِ الْجَوارِ.

شفاعت كنندگان (روز قيامت) پنج گروهند: قرآن، خويشاوند، امانت، پيغمبر شما و خاندان و اهل بيت

الشّفُعاءُ خَمسَةٌ: القُرآنُ و الّرحِمُ و الأمانَةُ و نَبُيّكُم و اهلُ بيتِهِ.

خداوند به من فرمود از او خواهش و درخواستي داشته باشم، اما من درخواست خود را براي شفاعت مؤمنان از امتم در روز قيامت به تأخير انداختم و خداوند پذيرفت.

إنّ الله أعطاني مسألَةً، فَأخَّرتُ مَسْألتي لشَفاعَةِ المؤمنينَ مِنْ اُمَّتي يوم القيامَةِ، فَفعل ذلك.

اي ميسر (يکي از اصحاب حضرت) بارها اجل و مرگ تو فرا رسيده و هر بار خداوند آن را به خاطر صله رحم با خويشاوندانت به تاخير انداخته است و اگر مي‏خواهي خداوند بر عمر تو را زياد كند، به پدر و مادرت نيكي كن.

يا ميسر قد حضر اجلك غير مرة و لا مرتين، كل ذلك يؤخر الله اجلك، لصلتك قرابتك، و ان كنت تريد ان يزاد في عمرك فبر شيخيك يعني ابويك.

اي پسرم! با كسي دوستي و برادري بر قرار نكن مگر آن كه او را از هر جهت بشناسي و مورد اطمينان باشد، پس هنگامي كه چنين فردي را يافتي در همه امور با او باش.

يا بُنَيَّ! لا تُواخِ أحَداً حَتّي تَعْرِفَ مَوارِدَهُ وَ مَصادِرَهُ، فَإذَا اسْتَنْبَطْتَ الْخِبْرَةَ، وَ رَضيتَ الْعِشْرَةَ، فَآخِهِ عَلي إقالَةِ الْعَثْرَةِ، وَ الْمُواساةِ في الْعُسْرَةِ.