آزار كردن خشم به بار آرد.

الاذى يجلب القلى.

مؤمن كسى است كه آزار مردم را تحمّل كند، ولى هيچ كس از او آزارى نبيند.

المؤمن من تحمّل اذى النّاس و لا يتاذّى احد به.

برترين شرافتها خوددارى از آزار ديگران و بذل احسان به آنهاست.

افضل الشّرف كفّ الاذى و بذل الاحسان.

شيوه انسانهاى بد، آزار كردن رفيقان است.

عادة الاشرار اذيّة الرّفاق.

شيوه افراد پست و نادان بیتجربه، آزار كريمان و آزادگان است.

عادة اللّئام و الاغمار اذيّة الكرام و الاحرار.

كسى كه از آزار ديگران خوددارى كند هيچ كس با او دشمنى نكند.

من كفّ اذاه لم يعانده أحد.

از نشانه‏هاى خير و خوبى، خود دارى كردن از آزار ديگران است.

من امارات الخير الكفّ عن الاذى.

جلوگيرى كردن تو از آزار ديگران، دلهاى دشمنانت را براى تو اصلاح و شايسته كند. (و در نتيجه دشمنیها تبديل به دوستى گردد)

منع اذاك يصلح لك قلوب عداك.