خودرأی مباش که هر که خودرأی باشد هلاک می‌گردد.

لا تَسْتَبِدَّ بِرَأْيِكَ فَمَنِ اسْتَبَدَّ بِرَأْيِهِ هَلَكَ.

Do not be obstinate, for such a person will perish.

حسادت و خود پسندي و فخر فروشي، آفت دين هستند.

آفَةُ الدّينِ اَلْحَسَدُ وَ العُجْبُ وَ الْفَخْرُ.

اى پسرم! متكبّرانه روى زمين راه نرو؛ زيرا زمين را نمى‏ توانى بشكافى و به بلنداى كوه‏ها نمى‏ رسى .

يا بُنَيَّ! وَ لاَ تَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولاً

دو چيز مردم را هلاك و بيچاره گردانده است: يكي ترس از اين كه مبادا در آينده فقير و نيازمند ديگران گردند. و ديگري فخر كردن و مباهات بر ديگران است.

أَهْلَكَ النّاسَ إثْنانِ: خَوْفُ الْفَقْرِ، وَ طَلَبُ الْفَخْرِ.

خودرأی مباش که هر که خودرأی باشد هلاک می‌گردد.

لا تَسْتَبِدَّ بِرَأْيِكَ فَمَنِ اسْتَبَدَّ بِرَأْيِهِ هَلَكَ.

Do not be obstinate, for such a person will perish.

گناهی که اندوهگینت سازد، نزد خدا بهتر از کاری است که به خود پسندی گرفتارت سازد.

سَيِئَةٌ تَسُوؤكَ ، خَيرٌ عِندَ اللهِ مِن حَسَنَةٍ تُعجِبُكَ.

خودپسندی مانع تحصیل علم است و انسان را به سوی نادانی و خواری می‌کشاند.

الْعُجْبُ صَارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ، دَاعٍ إلیَ الْغَمْطِ وَ الْجَهْلِ.

Arrogance is an obstacle of obtaining knowledge and diverts man towards ignorance and humiliation.

هرکس خودبین باشد خشم کننده بر او بسیار شود و صدقه داروئی است سودمند و شفادهنده و کردار بندگان در دنیایشان؛ در آخرت جلو چشمهایشان است

مَنْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السّاخِطُ عَلَيهِ و الصَّدَقَةُ دَواءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعمالُ العِبادِ فِي عاجِلِهمْ نُصبُ أَعيُنُهم فِي آجالِهِم

اى پسرم! از زورگويى و تكبّر و تفاخر بپرهيز، و گرنه ، با ابليس در خانه‏ اش همسايگى كن ! ... اى پسركم ! بدان كه هر كس با ابليس همسايگى كند، همانا در سراى خوارى و پستى قرار مى‏ گيرد كه در آن ، مرگ و زندگى نيست .

يا بُنَيَّ ، إيّاكَ وَالتَّجَبُّرَ وَالتَّكَبُّرَ وَالفَخرَ ، فَتُجاوِرَ إبليسَ في دارِهِ ... يا بُنَيَّ، اِعلَم أنَّهُ مَن جاوَرَ إبليسَ‏وَقَعَ في دارِ الهَوانِ ، لا يَموتُ فيها ولا يَحيا .

هر كه از خود راضي باشد بدگويان او زياد خواهند شد.

مَنْ رَضِي عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السّاخِطُونَ عَلَيْهِ.

اى پسرم! واى بر كسى كه زور گويد و تكبّر ورزد! چگونه خود را بزرگ مى‏شمارد كسى كه از گل آفريده شده و به گِل باز مى‏گردد و نمى‏داند به كجا خواهد رفت؟! يا به بهشت [مى‏رود] ، كه در اين صورت ، رستگار است ؛ يا به جهنّم ، كه در اين صورت ، آشكارا زيان كرده و بدبخت شده است

يا بُنَيَّ ، وَيلٌ لِمَن تَجَبَّرَ وتَكَبَّرَ ، كَيفَ يَتَعَظَّمُ مَن خُلِقَ مِن طينٍ ، وإلى طينٍ يَعودُ ، ثُمَّ لا يَدري إلى ماذا يَصيرُ إلَى الجَنَّةِ فَقَد فازَ ، أو إلَى النّارِ فَقَد خَسِرَ خُسراناً مُبيناً وخابَ

آنکه خودرأی باشد خود را به هلاکت افکنده است

خَاطَرَ بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَغْنَی بِرَأْیِهِ

هر که از خود راضی باشد، خشم گیران بر او زیاد خواهند بود

مَنْ رَضِي عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُونَ عليه

در آن‌چه خداوند به حضرت داوود - عليه السلام - وحي كرده، آمده است: اي داوود، همان طوري كه نزديك‌ترين مردم به من انسان‌هاي متواضع هستند، دورترين مردم از من نيز انسان‌هاي متكبر هستند.

فيما اُوحيَ الله عز وَ جلَّ الي داوود - عليه السلام - : يا داوود، كَما أنَّ اقرَبَ الناسِ من اللهِ المتواضعون، كذالِكَ أبعَدُ النّاسِ منَ اللهِ المتكبّرون.

تواضع و فروتني مقام و منزلت انسان را رفيع کرده و تكبر و خودخواهي مقام او را پايين مي‌آورد.

التّواضُعُ يَرفَعُ، التكبّرُ يَضَعُ.