هر كس عيب هاي مردم را ببيند و آنها را زشت شمارد و همان عيبها را براي خودش بپسندد، به عينه (و واقعاً) احمق است!

مَن نَظَرَ في عُيُوبِ النَّاسِ فَأَنكَرَهَا ثُمَّ رَضِيَهَا لِنَفسِهِ، فَذَلِكَ الأَحمَقُ بِعَينِهِ !.

بزرگترين (بيشترين) عيب اين است كه از چيزي خرده گيري كه مانند آن در خودت وجود دارد.

أَكبَرُ (أَكثَرُ) العَيبِ أَن تَعِيبَ مَا فِيكَ مِثلُهُ.

هر كس نفس خود را براي عيب هايي كه دارد سرزنش كند، نفسش از بسياري از گناهان به لرزه درآيد.

مَن وَبَّخَ نَفسَهُ عَلَي العُيُوبِ اِرتَعَدَت عَن كَثيرِ الذُّنُوبِ.

هر كه رازهاي ديگران را جستجو كند، خداوند رازهاي او را فاش سازد.

مَن بَحَثَ عَن أَسرَارِ غَيرِهِ، أَظهَرَ اللهُ أَسرَارَهُ.

دنبال عيب هاي مردم نباش؛ زيرا عيب هايي كه در خودت هست - اگر خردمند باشي - مانع از آن مي‏شود كه از كسي عيب جويي كني.

لا تَتَّبِعَنَّ عُيُوبَ النَّاسِ، فَإِنَّ لَكَ مِن عُيُوبِكَ - إِن عَقَلتَ - مَا يَشغَلُكَ أَن تَعِيبَ أَحَداً.

كسي كه لغزش خود را كوچك ‏شمارد، لغزش ‏ديگران را بزرگ بيند.

مَن اِستَصغَرَ زَلَّةَ نَفسِهِ اِستَعظَمَ زَلَّةَ غَيرِهِ.

هر كه نفس خود را حسابرسي كند، به عيبها و گناهان خويش آگاه شود و گناهان را جبران و عيبها را برطرف سازد.

مَن حَاسَبَ نَفسَهُ وَقَفَ عَلَي عُيُوبِهِ وَ أَحَاطَ بِذُنُوبِهِ، وَ استَقَالَ الذُّنُوبَ، وَ أَصلَحَ العُيُوبَ.

هر کس درصدد عیب جویى برادر مؤمنش برآید، تا با آن روزى او را سرزنش کند، مشمول این آیه است: کسانى که دوست دارند، زشتى ها در میان مردم با ایمان شیوع پیدا کند، عذاب دردناکى براى آنان در دنیا و آخرت خواهد بود و خداوند مى داند و شما نمى دانید.

مَن اَحصى عَلى اَخیهِ المُؤمِنِ عَیبا لِیَعیبَهُ بِهِ یَوما ما کانَ مِن اَهلِ هذِهِ الآیَةِ قالَ اللّه عَزَّوَجَلَّ: اِنَّ الَّذینَ یُحِبّونَ اَن تَشیعَ الفِاحِشَةُ فِى الَّذینَ آمَنوا لَهُم عَذابٌ اَلیمٌ فِى الدُّنیا وَ الآخِرَةِ وَ اللّه یَعلَمُ وَ اَ نتُم لا تَعلَمونَ ؛

هرگاه شنیدی شخصی آبروی مردم را می ریزد بکوش تا تو را نشناسد.

اِذا سَمِعتَ اَحَداً يَتَناوَلُ اَعراضَ النّاسِ فَاجتَهِد اَن لا يَعرِفَكَ.

كسي كه در جستجوي عيب هاي مردم است، بايد از خودش شروع كند.

مَن بَحَثَ عَن عُيُوبِ النَّاسِ فَليَبدَأ بِنَفسِهِ.

كسي كه عيب خود را ببيند، از پرداختن به عيب ديگران باز ايستد.

مَن أَبصَرَ عَيبَ نَفسِهِ شَغَلَ عَن عَيبِ غَيرِهِ.

مرد را همين زيركي بس، كه عيب هاي خود را بشناسد؛ در ناداني مرد همين بس، كه عيب هاي خويش را نشناسد.

كََفَي بِالمَرءِ كَيِّساً أَن يَعرِفَ مَعَايِبَهُ، كَفَي بِالمَرءِ جَهلاً أَن يَجهَلَ عَيبَهُ.

هرگاه دیدید که بنده‌ای گناهان مردمان را جستجو می‌کند و گناهان خویش را فراموش کرده است بدانید که او دچار مکر شده است.

اِذا رأَیتمُ العَبدَ مُتَفَقِّداً لِذُنوبِ النّاسِ ناسیاً لِذنُوبه، فَاعْلَمُوا اَنَّهُ مُکِرَ بهِ.

Whenever you observe a servant searching for people`s sins and forgetting his owns, indeed he gets in imposture.

زنهار كه از مردم خرده گيري و با نفس خودت مدارا كني كه در اين صورت گناهت بزرگ شود و از پاداش محروم گردي.

إِيَّاكَ أَن تَكُونَ عَلَي النَّاسِ طَاعِناً وَ لِنَفسِكَ مُدَاهِناً، فَتُعظََمُ عَلَيكَ الحَوبَةُ، وَتُحرَمُ المَثُوبَةَ.

كساني كه خود عيب و نقص دارند، علاقه مند به شايع كردن عيب هاي مردم هستند تا جاي عذر و بهانه اي براي عيب هاي خودشان، باز شود.

ذوُو العيوبِ يُحبُّون إشاعةَ معايبِ الناسِ ليتَّسعَ لهُم العُذرُ في معايِبِهم.