لباس حياء و زره وفا به تن نما، برادري را حفظ كن و با زنان كمتر بحث و گفتگو نما تا رفعت و بزرگي تو كامل گردد.

تسربلِ الحَياء و ادِّرعِ الوفاءَ و احفَظِ الإخاءَ و أقْلِلْ محادَثَةَ النِّساءِ يكمُلُ لَكَ السَّناءُ

حشمت و بزرگواري را بين خود و برادرت از ميان نبر و آن را باقي بگذار، زيرا با رفتن آن، حياء نيز از بين مي رود.

لا تُذهِبُ الحِشمَةَ بينَكَ و بينَ أخيكَ أبقِ منها فإنَّ ذهابُها ذهابُ الحياءِ.

حياء داراي ده جزء است که نه جزء آن در زنان و يك جزء آن در مردان قرار داده شده است.

الحياءُ عشرُ أجزاءٍ، فتسعَةٌ في النّساءِ و واحِدُ في الرّجالِ.

حيا دو گونه است: حياء عقل و حياء حماقت، حياء عقل، علم است و حياء حماقت، نادانى است

الْحَيَاءُ حَيَاءَانِ حَيَاءُ عَقْلٍ وَ حَيَاءُ حُمْقٍ فَحَيَاءُ الْعَقْلِ هُوَ الْعِلْمُ وَ حَيَاءُ الْحُمْقِ هُوَ الْجَهْل‏

خداوند انسان با حياىِ بردبارِ پاك دامنى را كه پاكدامنى مى ورزد، دوست دارد.

إنَّ اللّه يُحِبُّ الحَيِىَّ الحَليمَ العَفيفَ المُتَعفِّفَ؛

اوج حيا اين است كه آدمى از خودش حيا كند.

غايَةُ الحَياءِ أن يَستَحيِىَ المَرءُ مِن نَفسِهِ؛

وقتى در برادر(دینی) خود سه صفت ديدى به او اميدوار باش، حيا و امانت داری و راستگویی و اگر آن ها را ندیدی به او اميد نداشته باش‏

إذا رأيت من أخيك ثلاث خصال فارجه: الحياء و الأمانة و الصّدق و إذا لم ترها فلا ترجه‏

عاقل ترين مردم، با حياترين آنهاست.

اعقَلُ النّاسِ أحياهُم.

ايمان و حياء دو همراه و همنشيني هستند كه هيچگاه از هم جدا نمي شوند.

الايمانُ و الحياءُ مقرونانِ في قَرَنٍ و لا يفترقان.

شرم و حياء از خداوند سبحان، انسان را از آتش جهنّم مصون مي دارد.

الحَياءُ من اللهِ سبحانَهُ نَقِي عذابَ النّار.

كسي كه حياء نداشته باشد، هيچ خيري در او نيست.

مَن لا حياءَ لَهُ فلا خيرَ فيهِ.

حياءِ انسان از خودش ثمره ايمانِ به خداست.

حياءُ الرّجلِ من نَفسِهِ ثمرةُ الايمان.

حيا بر دو گونه است: يكى حياى ضعف و ناتوانى و ديگرى حياى قدرت و اسلام و ايمان.

اَلحَياءُ عَلى وَجهَينِ فِمِنهُ ضَعفٌ وَ مِنهُ قُوَّةٌ و َإسلامٌ و َإيمانٌ؛

بهترين فرزندان ما عاقلان خيرانديش و بهترين زنان ما عاقلان باحيا و خجالت پيشه اند.

خيُر اولادِنا الاَبَلَهُ العقولُ و خيرُ النساءِ البَلُهاءُ الخَجولُ.

زماني كه خداوند بر بنده اي خشم گيرد، شرم و حياء را از دل او بيرون مي كند.

اذا أبغضَ الله عبدا ًنزَعَ مِنهُ الحياءَ.