نشانه توبه كننده چهار است: عمل خالصانه براى خدا، رها كردن باطل، پايبندى به حق و حريص بودن بر كار خير.

اَمّا عَلامَةُ التّائِبِ فَاَربَعَةٌ: اَلنَّصيحَةُ لِلّهِ فى عَمَلِهِ وَ تَركُ الباطِلِ وَ لُزومُ الحَقِّ وَ الحِرصُ عَلَى الخَيرِ ؛

پشیمانی از گناه برای توبه کافی است.

کَفَی بالنَّدَم تَوبَهً؛

براي هر گناهي توبه اي قرار داده شده است، گناهان سرّي، توبه اش سرّي است گناهان علني مستلزم توبه آشكار هستند.

أحدَثَ لكلِّ ذَنبٍ توبةً، السِّرُ بِالسّرِ و العلانيةُ بالعَلانيةِ.

گناه نکردن آسان تر از طلب توبه است.

تَرکُ الذَّنبِ أهوَنُ مِن طَلَبِ التّوبَة.

توبه كفاره و پاك كنندة گناهان است.

بالتَّوبَةِ تُكَفِّرُ الذّنُوبَ.

خداوند از آدم بد اخلاق توبه نمى‏پذيرد. عرض شد: اى رسول خدا، چرا؟ فرمودند: چون هرگاه از گناهى توبه كند در ورطه گناهى بدتر از آن كه توبه كرده است مى‏افتد.

اَبَى اللّه‏ُ لِصاحِبِ الْخُلْقِ السَّيِّى‏ءِ بِالتَّوبَةِ. فَقيلَ: يا رَسول اللّه‏ِ، وَ كَيْفَ ذلِكَ؟ قالَ: لاَِنـَّهُ اِذا تابَ مِنْ ذَنـْبٍ وَقَعَ فى اَعْظَمَ مِنَ الذَّنـْبِ الّذى تابَ مِنْهُ؛

همانا خداوند به بازگشت و توبه بنده خود، شادمان تر از شخصي است كه در شب تاريك مركب و زاد و توشه راه خود را گم كرده بود و سپس پيدا مي كند.

انّ اللهَ اشدُّ فَرِحاً بِتَوبَةِ عبدِهِ مِن رجلٍ اضلَّ راحلَتَهُ و زادَهُ في ليلَةٍ ظلماءَ فَوَجدهما.

كسي كه به خاطر گناهي که مرتكب مي شود، توبه نكند، مؤمن نيست و شفاعت شامل حال او نمي شود.

مَن لَم يَندُبْ علي ذَنْبٍ يَرتكبُهُ فلَيسَ بمومِنٍ و لَمْ تَجِبْ لَهُ الشَّفاعَةَ.

به وسيله استغفار و توبه خويشتن را معطر و خوشبو سازيد، تا بوهاي زننده و نامطبوع گناهان رسوايتان نسازد.

تَعَطَّروُا بالاستغفارِ، لا تَفضَحُكُم روائِح الذُّنوبِ.

توبه كنيد و به سوي خداوند عزوجل بازگشته و در محبت او داخل شويد، پس همانا خداوند انسان هاي توبه كننده و پاك را دوست دارد و انسان مؤمن نيز توبه كننده است.

تُوبُوا الي اللهِ عزّوجَلَّ و ادخُلُو في محبَّتِهِ. فانّ اللهَ يُحبُّ التّوابينَ و يحبّ المُتَطَهرّينَ و المومِنُ توّابٌ.

توبه قلبها را پاكيزه نموده و (آثار) گناهان را مي شويد.

التَوبَةُ تُطَهِّرُ القلوبَ و تَغسِلُ الذّنوب.

توبه زيباست، ولى از جوان زيباتر .

اَلتَّوبَةُ حَسَنٌ وَ لكِن فِى الشَّبابِ اَحسَنُ ؛

به تأخير انداختن توبه، فريبْ‏خوردگى است.

تَأخيرُ التَّوبَةِ إغترارٌ؛

همانا رسول خدا صلّي الله عليه و آله بدون اينكه گناهي را مرتكب شوند در هر روز هفتاد مرتبه استغفار نموده و طلب آمرزش از پروردگار مي كردند.

انّ رسولَ اللهِ ( صلّي الله عليه و آله ) كانَ يتوبُ الي اللهِ عزّوجلّ في كلِّ يومٍ سبعينَ مرَّةٍ من غيرِ ذنبٍ.

توبه رحمت پروردگار را نازل مي کند.

التّوبَةُ تَسْتَنْزِلُ الرَّحْمَةَ.