همان را درو مى‏ كنيد كه مى‏ كاريد.

كَما تَزرَعونَ تَحصُدونَ

اى پسرك من! اگر [ عملِ تو ] هم‏وزن دانؤ خَردلى و در تخته‏ سنگى يا در آسمان‏ها يا در زمين باشد، خدا آن را مى‏ آورد، كه خدا بس دقيق و آگاه است

يَـبُنَيَّ إِنَّهَا إِن تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ فَتَكُن فِى صَخْرَةٍ أَوْ فِى السَّمَـوَ تِ أَوْ فِى الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ

اى پسرم! مبادا خروس ، زرنگ‏تر از تو و مراقب‏تر از تو بر نمازها باشد! مگر آن را نمى‏بينى كه هنگام هر نمازى ، بانگ مى‏ زند و سحرگاهان ـ در حالى كه تو در خوابى ـ با صدايش اعلان وقت مى‏ كند؟

يا بُنَيَّ، لا يَكُنِ الدّيكُ أكيَسَ مِنكَ ، وأكثَرَ مُحافَظَةً عَلَى الصَّلَواتِ، ألا تَراهُ عِندَ كُلِّ صَلاةٍ يُؤذِنُ لَها، وبِالأَسحارِ يُعلِنُ بِصَوتِهِ وأنتَ نائِمٌ .

اى پسرم! از زورگويى و تكبّر و تفاخر بپرهيز، و گرنه ، با ابليس در خانه‏ اش همسايگى كن ! ... اى پسركم ! بدان كه هر كس با ابليس همسايگى كند، همانا در سراى خوارى و پستى قرار مى‏ گيرد كه در آن ، مرگ و زندگى نيست .

يا بُنَيَّ ، إيّاكَ وَالتَّجَبُّرَ وَالتَّكَبُّرَ وَالفَخرَ ، فَتُجاوِرَ إبليسَ في دارِهِ ... يا بُنَيَّ، اِعلَم أنَّهُ مَن جاوَرَ إبليسَ‏وَقَعَ في دارِ الهَوانِ ، لا يَموتُ فيها ولا يَحيا .

و در راه‏ رفتنِ خود ، ميانه‏ رو باش . و صدايت را آهسته ساز، كه بدترينِ آوازها بانگ خران است

وَ اقْصِدْ فِى مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَ تِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ

«اى پسرم! مراقب نمازى باش كه بر تو واجب شده است؛ زيرا مَثَل نماز، مانند كشتى در درياست كه اگر سالم باشد ، سرنشينان آن نيز سالم مى مانند و اگر غرق شود ، سرنشينانش نيز غرق مى شوند» .

يا بُنَيَّ ، عَلَيكَ بِصَلاتِكَ الَّتي فُرِضَت لَكَ ؛ فَإِنَّ مَثَلَ الصَّلاةِ مَثَلُ السَّفينَةِ فِي البَحرِ ، فَإِن سَلِمَت سَلِمَ مَن فيها ، وإن هَلَكَت هَلَكَ مَن فيها .

نماز را برپا دار و امر به معروف و نهى از منكر كن و بر آنچه از سختیها به تو مى رسد مقاومت كن كه این (صبر) از امور واجب و مهم است.

يَا بُنَىَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اصْبِرْ عَلَى مَآ أَصَابَكَ إِنَّ ذَ لِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ

اى پسرك من! به خدا شرك مياور ؛ كه به راستى ، شرك ستمى بزرگ است

يَـبُنَيَّ لاَ تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُـلْمٌ عَظِيمٌ

اى پسرم! روز قيامت ، زمانى است كه آسمانْ شكافته مى‏شود و در هم مى‏پيچد و فرشتگان ـ در صف‏هايى ، بيمناك [از خدا] و در برگيرنده [ ى بندگان] و با مهربانى ـ نازل مى‏گردند و تو موظّف مى‏شوى كه از صراط ، گذر كنى. در اين هنگام ، عملت را مشاهده مى‏كنى و ترازوها [ ى سنجش عمل] برپا مى‏گردند و ديوان‏ها گشوده مى‏شوند .

يا بُنَيَّ ، إنَّهُ حينَ تَتَفَطَّرُ السَّماءُ وتُطوى ، وتَنَزَّلُ المَلائِكَةُ صُفوفاً خائِفينَ حافّينَ مُشفِقينَ ، وتُكَلَّفُ أن تُجاوِزَ الصِّراطَ ، وتُعايِنَ حينَئِذٍ عَمَلَكَ ، وتوضَعُ المَوازينُ ، وتُنشَرُ الدَّواوينُ .

اى پسرم! واى بر كسى كه زور گويد و تكبّر ورزد! چگونه خود را بزرگ مى‏شمارد كسى كه از گل آفريده شده و به گِل باز مى‏گردد و نمى‏داند به كجا خواهد رفت؟! يا به بهشت [مى‏رود] ، كه در اين صورت ، رستگار است ؛ يا به جهنّم ، كه در اين صورت ، آشكارا زيان كرده و بدبخت شده است

يا بُنَيَّ ، وَيلٌ لِمَن تَجَبَّرَ وتَكَبَّرَ ، كَيفَ يَتَعَظَّمُ مَن خُلِقَ مِن طينٍ ، وإلى طينٍ يَعودُ ، ثُمَّ لا يَدري إلى ماذا يَصيرُ إلَى الجَنَّةِ فَقَد فازَ ، أو إلَى النّارِ فَقَد خَسِرَ خُسراناً مُبيناً وخابَ

اى پسرك من! نماز را بر پا دار و [ديگران را] به كار پسنديده وادار و از كار ناپسند باز دار، و بر آسيبى كه بر تو وارد آمده است ، شكيبا باش. اين ، [ حاكى ] از عزم [ و ارادؤ تو در ] امور است

يَـبُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَوةَ وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنكَرِ وَاصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَكَ إِنَّ ذَ لِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ