از نشانه‌های عالم، نقد سخن و انديشه خود و آگاهی از عمق نظرات مختلف است.

مِنْ دَلائِلِ العالِمِ اِنْتِقادُهُ لِحَديثِهِ وَعِلمُهُ بِحَقائِقِ فُنونِ النَّظَرِ.

From among the signs of a scholar are criticising his own words and thoughts and being aware of the depth of various views.

دوست تو کسی است که تو را از [گناه] باز دارد و دشمنت، آن که تو را [بدان] وا‌دارد.

مَنْ أحَبَّکَ نَهَاکَ وَمَنْ أبْغَضَکَ أغْرَاکَ.

Your true friend is he who prevents you from committing sins, and your enemy is he who tempts you into doing so.

در خواست‌های مردم از شما از نعمت‌های خدا بر شماست، پس از این نعمت‌ها خسته و ملول نشوید.

إنَّ حَوائِجَ النَّاسِ إلَیْکُم مِنْ نِعَمِ اللهِ عَلَیْکُمْ، فَلا تَمِلُّوا النِّعَمَ.

The fact that people need you is one of the blessings of Allah upon you. Therefore, do not feel any grievance about it

مردم مأمورند تا ما را بشناسند و به سوي ما بازگردند و تسليم ما باشند. سپس فرمود: و در غير اين صورت اگر به سوي ما باز نگردند و از ما پيروي نکنند، هر چند که روزه بدارند و نماز بخوانند و به يگانگي خداوند اقرار نمايند، در شمار مشرکين خواهند بود.

اُمِرَ النّاسُ بِمَعْرِفَتِنا وَ الرَّدِّ إلَينا وَ التَّسْليمِ لَنا، ثُمَّ قالَ: وَ إنْ صامُوا وَ صَلُّوا وَ شَهِدُوا أنْ لا إله إلّا اللهُ وَ جَعَلُوا فِي إنْفُسِهِمْ أنْ لا يَرُدُّوا إلَيْنا کانُوا بِذلِک مُشْرِکينَ.

در تفسير آيه «در آنجا ثابت شد كه ولايت از آن خداوند بر حق است»، مراد (از ولايت خدا) ولايت امير المؤمنين است.

عَنْ قَوْلِهِ تَعالي «هُنَالِكَ الْوَلَيَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ» (كهف/44)، ولايةُ أميرِ الْمُؤمِنيِنَ.

من كُشته اشكم . هيچ مؤ منى مرا ياد نمى كند مگر آنكه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى كند.

اَنا قَتيلُ الْعَبْرَةِ , لا يَذْكُرُنى مؤ مِنٌ اِلاّ بَكى .

( ضمن جواب سؤال هاي پادشاه روم) آن هفت موجودي كه بدون خلقت در رحم مادر، آفريده شده اند، عبارتند از: حضرت آدم و همسرش حوّاء و كلاغي كه براي راهنمائي دفن هابيل آمد و گوسفندي كه براي قرباني به جاي حضرت اسماعيل آمد و شتري كه خداوند براي پيامبرش، حضرت صالح فرستاد و عصاي حضرت موسي و هفتمين موجود آن پرنده اي بود كه توسّط حضرت عيسي آفريده شد.

سَبْعَةُ أشْياء لَمْ تُخْلَقْ في رَحِم: فَأوّلُها آدَمُ( - عليه السلام - )، ثُمَّ حَوّاء، وَ الْغُرابُ، وَ كَبْشُ إبْراهيم( - عليه السلام - )، وَ ناقَةُ اللهِ، وَ عَصا مُوسي (- عليه السلام -)، وَ الطَّيْرُالَّذي خَلَقَهُ عيسيبْنُ مَرْيَم (عليهما السلام).

همانا عدّه اي خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوي بهشت عبادت مي كنند كه آن يك معامله و تجارت خواهد بود و عدّه اي ديگر از روي ترس خداوند را عبادت و ستايش مي كنند كه همانند عبادت و اطاعت نوكر از ارباب باشد و طائفه اي هم به عنوان شكر و سپاس از روي معرفت، خداوند متعال را عبادت و ستايش مي نمايند; و اين نوع، عبادت آزادگان است كه بهترين عبادات مي باشد.

إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ التُّجارِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ الْعَبْيدِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبادَةٌ الْأحْرارِ، وَ هِيَ أفْضَلُ الْعِبادَةِ.

همانا عده اي خداوند را به جهت ميل به بهشت عبادت مي كنند، كه اين عبادت تجّار است و عده اي نيز خداوند را به جهت ترس از عذاب عبادت مي كنند كه اين عبادت بردگان است و عده اي هم خداوند را به جهت شكر و سپاس (و از روي معرفت عبادت مي كنند)، پس اينگونه عبادت نمودن، عبادتِ آزادگان است كه بهترينِ عبادت ها است.

انّ قوماً عَبَدُوا اللهَ رغبةً فتلكَ عبادة التُّجارِ و انَّ قوماً عبدوا اللهَ رَهبةً فتِلكَ عبادةُ العبيدِ و انّ قوماً عَبَدُوا اللهَ شكراً فتلك عبادةُ الاَحرارِ وَ هي افضَلُ العبادةِ.

سه چيز وسيله نجات مؤمن است: (يکي از آنها) بازداشتن زبان از غيبت مردم است.

ثلاثٌ مُنجِياتٌ للمؤمن: كَفُّ لسانِهِ عَنِ النّاسِ و اغتيابِهِم.

رسول خدا - صلّي الله عليه و آله - (هنگام دعا) دستهاي خود را بالا مي بردند و با حالت تضرّع و گريه دعا مي كردند، مانند انسان مسكين و بيچاره اي كه عاجزانه درخواست غذا مي كند.

كان رسول الله يرفَعُ يَدَيْهِ اذا ابْتَهَلَ و دَعا كَما يَسْتطْعِمُ المسكينُ.

دو چيز مردم را هلاك و بيچاره گردانده است: يكي ترس از اين كه مبادا در آينده فقير و نيازمند ديگران گردند. و ديگري فخر كردن و مباهات بر ديگران است.

أَهْلَكَ النّاسَ إثْنانِ: خَوْفُ الْفَقْرِ، وَ طَلَبُ الْفَخْرِ.

هركس آيه اي از قرآن را در نمازش تلاوت نمايد، خداوند متعال در مقابل هر حرفي از آن يكصد حسنه در نامه اعمالش ثبت مي نمايد.

مَنْ قَرَءَ آيَةً مِنْ كِتابِ الله عَزَّ وَ جَلَّ في صَلاتِهِ قائِماً، يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْف مِأةُ حَسَنَة.

براي هر غم و دردي درمان و دوائي است و جبران و درمان گناه، طلب مغفرت و آمرزش از درگاه خداوند مي باشد.

لِكُلِّ داء دَواءٌ، وَ دَواءُ الذُّنُوبِ الإسْتِغْفارِ.

همانا شخص مؤمن خلاف و كار زشت انجام نمي دهد و عذرخواهي هم نمي كند. ولي فرد منافق هر روز مرتكب خلاف و كارهاي زشت مي گردد و هميشه عذرخواهي مي نمايد.

إنَّ الْمُؤْمِنَ لا يُسيءُ وَ لا يَعْتَذِرُ، وَ الْمُنافِقُ كُلَّ يَوْم يُسيءُ وَ يَعْتَذِرُ.