بين فرزندان خود به عدالت رفتار نماييد، همان طور كه مايليد فرزندان شما بينتانبه عدل و داد رفتار كنند.

اِعْدِلُوا بَيْنَ اَوْلادِكُمْ كَما تُحِبّونَ اَنْ يَعْدِلُوا بَيْنَكُمْ.

هرکس براى چهل تن از برادران (دینى ) خود دعاکند و سپس براى خود دعا کند، خدا، دعاى او را در حق آنان و او مستجاب کند.

من قدم اربعین رجلا من اخوانه فدعا لهم ثم دعا لنفسه استجیب له فیهم و فى نفسه ؛

دروغ گفته است کسي که گمان كند از شيعيان ماست اما به رهبري غير ما گردن نهد.

کذِبَ منْ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْ شِيعَتِنا وَهُوَ مُتَمَسِّک بِعُرْوَةِ غَيْرِنا.

وقتي به نماز ايستادي، با ريش و سر و صورت خود بازي نكن.

إذا قُمْت فِي الصَّلاةِ فلا تَعبث بِلحْيتكَ و لا بِرأسِك.

تخم پرندگاني را كه دو سر آن مساوي و مثل هم نباشند، بخوريد.

كُلْ مِنَ الْبيضِ ما لَمْ يَسْتَوِ رَأساهُ.

به راستي كه دل در درون سينه بي قرار است و به دنبال حق مي گردد و چون به آن رسيد، آرام و قرار مي گيرد.

اِنَّ الْقَلْبَ لَيَـتَجَلْجَلُ فِي الْجَوْفِ يَطْلُبُ الحَقَّ فَاِذا اَصابَهُ اطْمَاَنَّ وَ قَرَّ.

هيچ مؤمني نيست مگر آن كه خداوند ايمان را همدم و آرامش بخش او قرار مي دهد، چنانچه حتي اگر در قله كوهي هم باشد، احساس تنهايي نمي كند.

ما مِنْ مُؤْمِنٍ اِلاّ وَ قَدْ جَعَلَ اللّه لَهُ مِنْ ايمانِهِ اُنْسا يَسْكُنُ اِلَيْه، حَتّي لو كانَ عَلي قُلَّةِ جَبَلٍ لَمْ يَسْتَوحِشْ.

از نشانه‌هاي تواضع اين است كه دوست نداشته باشي ديگران تقوا و پرهيزگاري تو را ستايش كنند.

منَ التّواضُعِ ... أن لاتُحِبَّ أن تُحْمَدَ علي التقوي.

خوشا به حال كسي كه مادرش پاكدامن است.

طُوبي لِمَنْ كانَتْ اُمُّهُ عَفِيفَةً.

(هنگامي که از کوفه ياد کرد) در آينده کوفه از مؤمنان خالي مي شود و علم و دانشبدان پشت مي کند همچنانکه مار در لانه خويش پشت مي کند. آنگاه علم در شهريبه نام قم ظاهر و آنجا معدن علم و فضليت مي شود به طوري که ديگر به روي زمينکسي که به امور ديني آگاه نباشد، پيدا نمي شود. در آن زمان حتي زنان پرده نشينهم از مسايل ديني آگاهي دارند و اين هنگام نزديک شدن ظهور قائم ماست. در آنهنگام خداوند قم و ساکنانش را قائم مقام حجت قرار مي دهد. و اگر چنين نباشد، زمينساکنان خود را فرو مي برد و ديگر بر روي آن حجتي باقي نخواهد ماند. در آن عصرعلم از قم به ديگر نقاط جهان در شرق و غرب جاري مي شود. لذا حجت خدا برمردم تمام مي گردد به گونه اي که ديگر کسي يافت نمي شود که دستورهاي دينيو علم الهي بدو نرسيده باشد. آنگاه قائم - عليه السلام - ظهور مي کند و وسيله انتقام و خشمخداوند بر بندگان مي گردد; چون خداوند از مردم انتقام نمي گيرد مگر بعد ازآنکه حجت را انکار کنند.

(انه ذکرکوفه): ستخلو کوفه من المؤمنين و يأزرُ عنها العلمُ کما تأزر الحيه في حجرها، ثم يُظهر العلمُ ببلدهِ يقالُ لها قم و يَصير معدناً للعلم و الفضلُ حتي لايبقي في الارضِ مستضعف في الدينِ ... .

در آن‌چه خداوند به حضرت داوود - عليه السلام - وحي كرده، آمده است: اي داوود، همان طوري كه نزديك‌ترين مردم به من انسان‌هاي متواضع هستند، دورترين مردم از من نيز انسان‌هاي متكبر هستند.

فيما اُوحيَ الله عز وَ جلَّ الي داوود - عليه السلام - : يا داوود، كَما أنَّ اقرَبَ الناسِ من اللهِ المتواضعون، كذالِكَ أبعَدُ النّاسِ منَ اللهِ المتكبّرون.

وقتي که امنيت از سرزمينها رخت ببندد و مردم بر اسبها سوار شده و از زنهاي حلالشان کناره گيرند (به لواط و زنا روي آورند)؛ در اين حال بايد از جوار ايشان فرار کرد. (راوي گويد): گفتم فدايت شوم به کجا فرار کنند؟ فرمود: به کوفه و نواحي آن و يا به قم و حوالي آن، همانا بلا و مصيبت از اين دو مکان دفع شده است.

اذا فقد الأمن من العباد و رکب الناس علي الخيول و اعتذلوا النساء و الطيب فالهرب الهرب عن ...

همانا قضا و قدر دو مخلوق از مخلوقات خداوند هستند.

اِنّ الْقضاءَ وَ الْقَدَرَ، خَلْقان مِنْ خَلْقِ الله.

آدمي گناهي مي كند و بدان سبب از نماز شب محروم مي‎شود؛ همانا تأثير كار بد در صاحب آن سريع تر از تأثير كارد در گوشت است

إِنّ الًّرجُل يذْنِبُ الذًّنبَ فيُحرَمُ صلاة الّليل و إِنَّ العَمَلَ السِّييِّءَ أسْرَعُ في صاحبِهِ من السِّكين في الّحم.

چه چيزي ايمان انسان را پا برجا و ثابت مي كند؟ حضرت فرمود: پرهيزگاري و تقوا، ايمان را در انسان تثبيت مي‌ كند و طمع، ايمان را از دل آدمي خارج مي سازد.

ما الّذي يُثبِتُ الايمانَ في العَبدِ؟ قال: الّذي يُثبتُه فيه الوَرعُ و الّذي يُخرِجُهُ منه الطَّمع.